Here    هنا     פה

 

 

 

 

 

 

A Trilingual Anthology of Student Poetry, 2003

 

 

 

Edited by

Amal Ekaik,

Roi Tartakovsky, Yisrael Levin

Introductions

 

1.  Introduction

 

This was not an easy group of poems to collect.  Poets as diverse and authentic as these are hard to find and harder to translate.  And none of us had any idea of the complexities of dealing with three languages as well as a few dozen perceptions of identity and of poetry.  "Here" in English is not the same as "Here" in Hebrew and in Arabic.  They are in fact very different places.  And that is why the editors decided on this title almost half way through the project, when they were almost finished choosing which poems to include, and were just beginning to understand that everything about the manuscript before them had far more multiple layers and complications than they had imagined.  Every translation seemed a translation of culture, of identity, as well as a translation from one kind of vocabulary into the next.  Almost every word became a microcosm of the issues through which all of us are living daily.

 

It was fortunate for us we didn't understand at the outset, because it is impossible for me to believe these editors would have agreed to participate in this project if they had known the dimensions.  Despite Amal's deep devotion to the idea of coexistence, for example, could she have foreseen the sheer amount of correspondence she would have?  The translations she would have to labor at almost entirely alone?  Could Yisrael have imagined the intensity of arguments over translations?  Could Roi have foreseen how many technical procedures would go awry?  Could any of them have imagined the time that would be demanded of them?

 

But could we have known how good the contributions would be, how remarkable each poem would be as an experience?

 

We did not even know how to begin.  A sign in three languages on the notice boards of Tel Aviv University brought many responses in Hebrew, a few in English, and almost nothing in Arabic.  We asked teachers, friends, people of letters, for leads.  Almost all our queries led to dead ends.  It was only when Amal put an ad in Ynet in Arabic that the poems began to pour in, and then we understood one of the basic reasons of the anthology – the need to establish contact.     

 

The experience of translating from one language to another, probably the most complex of all the experiences in collecting this anthology, was a small second step.  Not only did we understand the problems of the language, and the cultural differences, but the difficulty and the need to learn to speak from another's body.

 

The need remains – for more contact, more understanding, more literary interaction.

 

Karen Alkalay-Gut

Faculty Advisor

 

 

2.

 

"شاعر ما يكتب الآن قصيدة

بدلا مني,

على صفصافة الريح البعيدة

فلماذا تلبس الوردة في الحائط

أوراقا جديدة؟"

 

 قصيدة جملة موسيقية, ديوان "أرى ما أريد"

محمود درويش 1990

 

ولدت فكرة  إصدار هذه المجموعة الشعرية في فترة ظن الكثيرون فيها أن لغة الصمت المصاب بالأحباط هي الوسيلة الأمثل للتعامل مع الصراع الفلسطيني الأسرائيلي الدامي. فجاء هذا الكتاب ليكسر حاجز الصمت ويطرق باب الحوار الثقافي الذي أغلق على مصراعيه .  أما على الصعيد الأدبي فيهدف هذا الكتاب الى إحتواء أكبر عدد ممكن من القصائد المكتوبة بأقلام طلابية من شتى أنحاء هذه البلاد, ليتحاور هؤلاء الشعراء الشباب بلغة الشعر, بالرغم من عدم معرفة أحدهم بلغة الآخر. لم تفرض قيود على المواضيع المطروحة أو ألالوان الشعرية, فكتب كل شاعر عما يجول في خاطره لنقدم لكم في هذة المجموعة الشعرية تشيكلة لغوية وشعرية منوعة كأنها ألوان طيف يمكن للقارئ أن يختار منها ما يحلو له.

 ثقافيا, تحاور كل شاعر في هذه المجموعة مع الشعراء الاخرين من خلال تعبيره أولا عن خبايا نفسه بأسلوب خاص يميزه أو يميزها وأيضا بواسطة إصغائه للاخرين للتعرف عليهم رغم عدم معرفتة بلغتهم. وجاء هنا  دور المحررين وبعض الشعراء المساهمين في هذه المجموعة لترجمة نصوصها.  شخصيا, لم يكن من السهل بتاتا بالنسبة لي  ترجمة  هذه المجموعة فرغم تمكني من لغات القصائد الثلاث (العربية, العبرية, والانجليزية) ومعايشتها يوميا, ٍالا أن لغة الشعر لها مكنونها وطابعها الخاص الذي يتعدى فهم المفردات اللغوية. ولذا, توجب علي ان أتوخى الحذر في ترجمة القصائد للحفاظ على ميزتها الشعرية أولا ومن ثم التفرغ الى مراجعة سياقها اللغوي. من جهة أخرى, لم انس للحظة واحدة أنني أقدم للقارئ ملامح حضارة غير حضارته ولم تغب عن ذهني اهمية عرض الحضارات الغريبة عن القراء بأسلوب يتيح لهم التعرف عليها وربما فهمها. وهنا عشت الصراع بين الأخلاص لقلم الكاتب و ضمان فهم القارئ. لكنني ولحسن الحظ, تمكنت الى حد ما  من حل هذا الصراع ( أترك لكم الحكم في ذلك) من خلال أكتشافي المجدد لثراء اللغة العربية وبساطة العبرية ومرونة الأنجليزية وأدراكي المتواصل لأهمية تواصل هذة اللغات والحضارات التي تمثلها. ويعود الفضل في تبسيط حدة هذا الصراع أيضا  الى صديقي شاعر الصحراء وليد حامد الذي شجع محاولاتي للخروج عن النص أثناء الترجمة قائلا:" ترجمة قصيدة ما تمكننا من الأبداع أكثر لأن عملية الكتابة تنهي  أستئصال الألم بكماشة أمام مرآة النفس. ويصبح دور عملية الترجمة تنظيف الجرح ومعالجته كما لو في عملية تجميلية".

 

المحررة:

أمل أقعيق

 

 

“Another poet is writing now a poem

instead of me

on pampas flying with the wind

so, why does the rose in the wall

wear new leaves?”

 

From “A Musical Sentence” by Mahmood Darwish “I See What I Want” 1990.

 

The idea for this poetic collection was born in a time when many people thought that remaining silent is the ideal way to deal with the bloody Palestinian-Israeli conflict. And this book came to break the wall of silence by knocking on the door of cultural dialogue after it was locked . From a literary point of view, this book aims to gather a large number of poems written by students, in order to develop a poetic dialogue among them, although they do not speak each other's mother tongue. There were no restrictions in terms of content and style, so each poet wrote what he or she has in mind creating a varied collection of poems colored as the rainbow and allowing the readers to choose their own color. 

 

Speaking from a cultural perspective, the poets in this anthology had a dialogue with the other poets first by expressing their thoughts in their particular style, and secondly by listening to the other poets and learning to know them without knowing their language. And here we had our role. As editors, and with the aid of some poets, we had to translate the poems. Personally, it was not an easy task for me. Although I speak the three languages of the anthology and live them daily, I had to translate the language of poetry into these languages taking into account that it exacts more than vocabulary in order to understand this language. So, I had to be attentive in translating these poems, since I had to keep their poetic shape first and then review them linguistically. On the other hand, I did not forget for a moment that I was translating from one culture to another, and that making these cultures accessible to readers from foreign cultures was in my hands. And here I lived the conflict between being faithful to the poets and sticking to their texts, and being responsible for the readers’ understanding. However, I was able to resolve this conflict to a certain point (you will be the judges for that) by rediscovering the richness of Arabic, the simplicity of Hebrew and the flexibility of English and by realizing the importance of contact among these languages and the cultures they represent.

Moreover, my friend the desert poet Walid Hamed helped me in resolving this conflict by encouraging me to “go out of the text” and saying:” The translation of a poem could be far more creative than writing it, since the act of writing ends the extraction of pain with pincers in front of the mirror of the soul, whereas translation has the role of cleaning the wound and treating it as in a plastic surgery”.

 

Amal Ekaik

 

 

3.

 

Do poems have meaning?―yes, they often do. Must poems have meaning?―most certainly not. Meaning does not make poetry. Let those inferior forms of verbal expression―prose, philosophy, journalism, criticism―have meaning and be defined by the meaning they convey; poetry belongs to a different order.  What defines poetry is its poeticness―that elusive, self-explanatory characteristic which a real poet can consciously restore and a real reader is able to trace. In the same manner, a good translation does not retain a poem’s meaning but rather its poeticness. Probably what distinguishes experienced poets from amateur poets, in this regard, is the significance that the latter give to meaning. Unlike experienced poets, young poets tend to mistakingly believe that a poem has the same meaning they originally intended it to have. Poets, as Plato rightly observed, are a foolish lot. A translator, therefore, must knowingly ignore a poet’s suggestions and pleadings regarding the translation of his or her own poetry. The only requirement a translator must feel obliged to in a translation, is to the re-creation of that sense of poeticness (if such indeed exists in the original poem). Poems do not belong to those who have written them. For once written, they become independent entities― self-contained objects incorporated into the inter-dynamics that take place between other objects in the world. There is nothing, therefore, which can be said or thought about them that might change their nature in any way. This, of course, is a great comfort, since a good poem (we do not care for bad poems, do we?)  will survive even the worst translator.

 

Yisrael Levin

 

 

4.

 

This project, that binds together a trilingual translation of student poetry from three original languages (Arabic, Hebrew, and English) is optimistic in nature. Not because it assumes that poetry alone can change reality, but because it assumes that poetry can be translated at all. This assumption, the assumption of translatability, is problematic due to the special nature of poetry: is it possible, for example, to translate the rhythm, meter, assonance, alliteration, and rhyming of the original? We cannot but remember Frost’s famous assertion that poetry is the very thing that gets lost in translation. But even more than that: within the context of this project, which is multi-cultural and not only tri-lingual, some might see a poem as a representative of a specific culture. If this is true, then the translation of that poem must also carry on it a translation of the culture from which the poem came. This is another heavy burden on the assumption of translatability, especially because there is a necessary, one-to-one unique connection between culture and language. Language and culture are intertwined, interrelated, and inter-reflecting, and so the idea that a culture can be adequately presented in a foreign language seems destined to fail. Perhaps it would be better to substitute the assumption of translatability for the hope of translatability, and see this project as an attempt to voice this hope, which is also a hope for a better understanding of the other.

 

Roi Tartakovsky

 

 

 

--רועי טרטקובסקי

 

 

 

 

 

POEMS WRITTEN IN ENGLISH

 

 

 

Amir Dichter

 

*

Angels that sing in my ear

await the moment

of their actualization

in a tongue that consumes

its own speaker.

 

The obvious presence of things

is most frightful:

the whiteness of walls,

the silence of trees,

the humble perfection of the carved letter.

 

The body that speaketh

delivereth absence;

when one is alone

with the voices of angels

and their bodiless presence.

 

************

אמיר דיכטר

 

*

מלאכים ששרים באוזני

מחכים לרגע

התממשותם

בלשון המאכלת

דובריהּ.

 

עצם נוכחות הדברים

מפחידה עד מאוד:

לובן הקירות,

שתיקת העצים,

שלמותה הצנועה של אות חקוקה.

 

וידבר הגוף

ויאמר חוסר;  

עת אתה לבדך

עם קולות מלאכים

חסרי-גוף, נוכחים.

 

תורגם ע"י: רועי טרטקובסקי

 

****************

 

 

 

أمير ديختر

 

*

الملائكة التي تغني في أذني

 ترتقب لحظة

تجسدها

على لسان يستهلك

متحدثيه.

 

الحضور الجلي للاشياء

مخيف للغاية؛

بياض الجدران,

سكون الأشجار,

الكمال المتواضع للحرف المنقوش.

 

الجسم الذي يتحدث

يلفظ غيابا

عندما تكون وحيدا

مع أصوات الملائكة

 وحضورها من غير جسد.

ترجمة: أمل أقعيق

 

___________________________________________________

 

 

 

 

Amir Dichter

 

*

An angel’s foul breath

upon my face

his quiet arms

release me—

he lets me drown.

 

Here in the water

I feel safe—

the foul stench

of rotten things is not

as foul as his breath.

 

He teaches me forgiveness—

like the water that forgives

all rotten things

but which cannot

forgive an angel.

*********

 

 

אמיר דיכטר

 

*

הבל פיו של מלאך

על פניי

ידיו השקטות

עוזבות אותי –

הוא מאפשר לי לטבוע.

 

כאן במים

אני בטוח –

הבל צחנת

הדברים הרקובים

אינו נורא כמו הבלו.

 

הוא מלמדני סליחה –

כמו המים הסולחים

לכל הדברים הרקובים

אך למלאך

אינם יכולים לסלוח.

 

תורגם ע"י: רועי טרטקובסקי

************

 

أمير ديختر

 

*

 

نَفَسُ ملاك كريه

يهب في وجهي

ذراعيه الساكنة

تطلق سراحي-

 فتدعني أغرق.

 

هنا في الماء

أشعر بالطمأنينة-

النتانة الكريهة

للأشياء العفنة لا

توازي نَفَسَهُ الكريه.

 

أنه يعلمني المغفرة-

مثل الماء الذي يغفر لكل

الاشياء العفنة

عدا الملائكة.

 

ترجمة: أمل أقعيق

____________________

 

The  Desert Poet - Walid  Hamed

 

Stranger In The West

 

I was born with the sunshine,

A smiling child in the east.

But clouds covered my way

And changed my life.

From a flying gold in the sky

To a crawling shadow on the ground,

I left my home in the East

To look for hope in your West.

I escaped the dust of the war

To live with your illegal asylum.

 

Do you have a spare smile please?

A free room in your heart?

I’m the different face in the street,

I have an accent when I speak.

I want to love you in my own language,

But you only hear your blond words.

 

Mind the gap!

Between what you think

And what you see.

This situation is hard for both of us;

This way terminates in separation.

I want to swim in your blue eyes,

And to have a look at myself;

Maybe in your eyes I’ll find

The key to my dreams.

 

A stranger in your neighborhood

Learning about loneliness,

A child in your schoolyard

Speaking words of silence.

I don’t write from left to right

But that doesn’t mean that I’m wrong.

Its just that I’m different from you,

Still you can reach me if you try.

 

 

 

 

 

 

 

I was looking for eyes

In the crowded tube,

But you blinded your love

And I found an empty look.

I breathe your culture

Into my daily life

But my soul rejects

The transplanted heart.

Still my eastern lungs

Are trying to live

With your western love

While my dreams snore,

Struggling for air.

 

You knock on my red window,

Blue eyes behind the curtain.

You are making love to my body

While my soul escapes to my childhood.

I can feel my Mum

Kissing me with her love.

Now you are loving me.

Later I’ll hate myself.

You invaded my soul through my body

And took my bed to be your colony.

Was it as good for you as it was bad for me?

The only family I have

Are strangers in my bed.

I’m a refugee to my dreams,

A stranger to my reality,

I am naked from my feelings,

A body without a heart.

I am looking for a pillow to my dreams,

And I end on a bed,

Laying my moan with your sigh.

 

I’ll never forget the look in your eyes

When I first told you my name.

You left me standing alone

Looking for a seat to my pain.

My hope is handicapped,

But my eyes are free to dream.

I’m looking for an address to my passport,

Seeking it in the horizon.

I want to embrace life

But she turns her face away.

 

 

 

 

 

This is not right

So how come nobody is wrong?

This is your home

But it’s not your world.

I want to fly

But you are holding back my wings.

I want to cry

But I’m hiding back my tears.

I have a license to smile

But I lost the way to happiness.

I’m drowning slowly,

But you don’t see any water.

 

My child doesn’t have my accent,

Doesn’t speak my mother tongue.

Frankly she’s a bit like you,

Although she looks like me.

Somewhere between you and me

My future is wearing an identity. 

 

 

Special Thanks

 

Editing and Reviewing:

 

Erin Cianchette

Chanje Kunda

Jen Marlowe

 

 

Written in England with the Word Hoard’s Project

 Demo / Text - Poetry & Music at Huddersfield / England. 10.10.2000. Special Thanks to the British Consulate for supporting my travel to England to participate in the Poetry / Music workshop.

משורר המדבר - וליד חאמד

 

זר במערב

 

נולדתי עם זריחת החמה

ילד עם חיוך של מזרח

אך דרכי הייתה מעוננת

והגשם מאין לרדת

מציפור זהב בשמיים

התמוטטתי וזחלתי כצל על האדמה

עזבתי את ביתי במזרח

וחיפשתי תקווה במערב

ברחתי מאבק המלחמה

ושכרתי מקלט לעתיד

שבו השמש תזרח מחר מהמערב

 

האם יש לך חיוך עודף בשבילי

חדר פנוי בלבך ?

אני הפנים השונות ברחוב

יש לי מבטא כשאני מדבר

חולם אני לאהוב אותך בשפת אמי

אך אתה שומע

רק את מלותיך הבלונדיניות

 

תישמר מהפער!

בין מחשבותיך לבין עיניך

המרחק גדול

והגשר הרבה יותר

ואם ניפול

יתרומם הכאב

רוצה אני לצלול בעיניך הכחולות

ולהתבונן בהן על עצמי

אולי בתוך מבטיך

אמצא את מפתח חלומותיי

 

זר בשכונתך

לומד על בדידות

ילד בחצר בית ספרך

דובר מלים של דממה

אני לא כותב משמאל לימין

אך זאת לא הסיבה שאותי אתה לא מבין

איני רחוק ממך, אך אינך משתדל להתקרב

 

חיפשתי מבטים ברחובות סואנים

ומצאתי מבטים של עיוורים

וחושך בעיניים שנולדו לאהוב

אני נושם את תרבותך יום ולילה

אך רוחי מסרבת לקבל את לבך הזר

ריאותיי המזרחיות עדיין מנסות

לחיות עם אהבתך המערבית

וחלומותיי נוחרים בלילות

במאבקם לנשום את החיים

נקשתם בעיניכם הכחולות על חלוני האדום

והצעתם את מיטתי כמושבה לחלומותיכם

התניתם אהבים עם גוף

שבו אתם דיירים זרים ברחמו

שנאתי את עצמי באהבתכם

ונשמתי נסה לילדותי

שם... בחיק אמי

אני בתולה לנצח

וכאן אתם רוכנים על כרית חלומותיי

כשכולנו נאנחים, אתם מעונג ואני מכאב

 

לעולם לא אשכח את המבט בעיניך

כשלראשונה אמרתי לך את שמי

הותרת אותי עומד לבדי

מחפש מושב לכאבי

תקוותי משותקת

אך עיניי חופשיות לחלום

תר אחרי כתובת למולדתי

אך גם באופק לא מצאתי

אני משתוקק לחבק את החיים

אך הם הפנו לי את עורפם

 

זה לא נכון!

אבל אין את מי להאשים

זה ביתך

אולם אינו עולמך

אני רוצה לעוף

אך כנפיי בידיך

אני רוצה לבכות

אך דמעותיי לא יבכו מול עיניך

יש לי רשיון לחייך

אבל איבדתי את דרך האושר

לאט לאט אני טובע

אך את המים אינך רואה

 

לילדתי אין את המבטא שלי

ואת שפת אמי היא לא מיטיבה

ילדתי שסועה בין מזרח למערב

והימים יארגו לה עתיד לזהותה הערומה

שאלותיה יתרגמו לה תשובות

שיאחו את חיוכה לאחר עזיבתי

 

 

 

תורגם ע"י: וליד חאמד, אמל אקעיק

 

 

شَاعِرْ أَلْصَحْرَاءِ -  وَلِيدْ حَامِدْ

 

غَرِيبٌ فِي أَلْمَهْجَرِ

 

ولدت مع شروق الشمس

طفلا مبتسما في الشرق

لكن غيوما حجبت دربي

وغيّرت مسار حياتي

فتحوّلتُ من ذهب طائر في السماء

الى ظل زاحف على الارض

هجرتُ أمي في الشرق

لأبحث عن أمل في الغرب

هربت من غبار الحرب

لحياة ألجأ لها مخالفا

 

 

هل لديك إبتسامة من أجلي

غرفة في قلبك لتدفّئ وحدتي؟

وجهي لا يشبه وجهك

ولهجتي لا تفهم لهجتك

أحلم أن أحبك يوما بلغة أمي

ولكنك تسمع فقط كلماتك الشقراء

 

أحرس الفجوة!

بين ما تفكر به وما تراه

كلانا وضعه صعب

هذا الطريق يؤدي للفراق

أريد الإبحار في عيونك الزرقاء

لكي أنظر منها الى نفسي

فربما أجد

 في عيونك مفتاح احلامي...

 

غريب في حيّك

تلميذ لوحدته

ولد في ساحة مدرستك

يتكلم لغة الصمت

يكتب من الشرق الى الغرب

كلمات غريبة للغتك

لست لها بفاهم

الا أذا فتحت قلبك مستشرقا

باحثا عن عيون في مدينة مزدحمة

عاثرا على نظرات فارغة لحب أعمى

مستنشقا لحضارة غريبة

رافضا لقلب مدسوس

صامدا برئتين شرقيتيين

ساكنا مع حبك الغربي

أحيانا تشخراحلامي ليلا

جراء تنافس قلبي ورئتي على

شعاع نور في الظلام

 

قرعت شباكي الأحمر

بعينيك الزرقاء

أقتحمت غدي في ليلة

فغدا سريري مستعمرة

أنت ضاجعت جسد بلا رحم

وَأنا أكره نفسي بحبك

اختبأت أفكاري وراء طفولتي

ففي حضن أمي أنا عذراء الى الأبد

بيت ملأه غرباء, أدموا وسادة أحلامي

تنهدنا, هم الفرح وأنا الجرح

 

لن أنسى نظرتك الي

بعدما أخبرتك إسمي

تركتني واقفا لوحدي

باحثا عن مجلس لألمي

شلّت آمالي, وعيوني ما زالت تحلم بالحرية

باحثأ أنا عن موطن عنوانه الأفق

أود معانقة الكون

 فيأبى..

 

هذا خطأ!

فكيف يكون الجميع على صواب؟

قد يكون هذا بيتك

ولكنه حتما ليس عالمك

طوقت اجنحتي فكيف اطير؟

حابسا دموعي امام عينيك

حائزا على تصريح للابتسام

فاقد درب السعادة

أغرق رويدا رويدا

 من غير ماء  تراه

 

 

 

ما من لهجة لابنتي تشبه لهجتي

ولا تفهم ابنتي لغة أمي

قريبة منك هي في مكان ما

يبعد عني ولا يدنو منك

الزمن يترجم هويتي لغة

لترتديها ابنتي زيا عند رحيلي.

 

 

 

ترجمة: وليد حامد, أمجد موسى, رباب عوض, أمل أقعيق

 

_____________

 

KALIA MOR

 

The sound of olives

 

We heard the sound of figs falling on the roof
like small stones being thrown at us.
If we are quiet
you said
we could hear the sound the olives make

falling down.
It sounds like footsteps
you said
took me some time to get used to it

3 a.m.
and i'm out on your doorstep
beside the two cypresses
and the olive tree
old and heavy
god, it's so beautiful out here.

Bats are flying
like angry witches on brooms
and the olives are falling,
making steps sounds - you wouldn't believe it.

 

It makes my heart beat
it's been so long since my heart beat like this
and it makes me feel, not good or bad, but alive
simply alive

Every time, sure that someone is coming
but nothing
just the olives

fucking unbelievable.

 

 

 

 

 

קליה מור

 

 

אפשר לשמוע את הזיתים

 

שמענו את התאנים מכות בגג

כמו אבנים קטנות המושלכות לעברנו

אם נהיה בשקט

אמרתְ

נוכל לשמוע את רעש הזיתים

כשהם נושרים

זה נשמע כמו צעדים

אמרתְ

לקח לי זמן להתרגל לזה

 

שלוש לפנות בוקר

ואני בחוץ

יושבת על מפתן דלתך

סמוך לשני הברושים

ולעץ הזית

זקן וכבד

אלוהים, כמה יפה כאן

 

עטלפים עפים מעלי

כמו מכשפות כועסות על מטאטא

והזיתים נושרים

משמיעים קולות צעדים,

אם הייתָ לידי היית מבין

 

וזה גורם ללב שלי לפעום

עבר כל כך הרבה זמן מאז שהרגשתי כך

לא טוב או רע

פשוט חיה

 

בכל פעם

בטוחה שמישהו קרב

אבל כלום.

אלה רק הזיתים

 

ממש לא ייאמן

 

 

תורגם ע"י המשוררת

 

 

 

 

 

 

 

كاليا مور

 

أصوات الزيتون

 

سمعنا أصوات التين وهي تقع على السطح

كالحجارة الصغيرة تُصَوّب نحونا.

ٍاذا ألتزمنا الصمت

قلت

بٍامكاننا سماع ضجيج وقع الزيتون

وهي تبدو كوقع خطوات

أردفت

ولزمني برهة من الزمن لأعتاد على ذلك

 

الساعة الثالثة فجرا

وأنا  أجلس على عتبة بيتك

بجانب شجرتي الصنوبر

وشجرة الزيتون؛

القديمة الثقيلة

الهي, ما أجمل اللحظة هنا!

 

الخفاش يطير

مثل الساحرات الشمطاوات على مكانسها

وحبات الزيتون تتساقط,

وتطلق أصوات خطوات

لا يمكنك تصديقها

 

قلبي يخفق

كما لم يخفق منذ سنين

ولا أشعر بحسن أو سوء, بل بالحياة

ببساطة أشعر أنني على قيد الحياة حقا

 

في كل مرة

متأكدة من قدوم شيىء

ولكن لا شىء ياتي

سوى حبات الزيتون

 

ويا لدهشتي غير المصدقة.

 

ترجمة: أمل أقعيق

 

 

KHULUD KHAMIS

 

 

*

I am a green olive tree.

His hands which plowed the fields and planted me,

Did so in Arabic.

His feet which treaded over my roots,

Did so in Arabic.

I grew tall and thick in Nazareth.

He who watered the ground above me

Prayed five times a day.

And he who picked those green olives

Off my tangled branches

Went to church on Sundays.

 

And he who put the ripe green olive in his mouth,

Enjoyed the somewhat bitter taste, and then spat the olive-pit,

Did so in Hebrew …..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ח'ולוד ח'מיס

 

 

*

אני עץ זית ירוק.

ההוא שידיו חרשו את השדות ושתלו אותי,

עשה זאת בערבית.

ההוא שרגליו צעדו מעל שורשי,

עשה זאת בערבית.

צמחתי גבוה ועבה בנצרת.

ההוא שהשקה את האדמה מעלי

התפלל חמש פעמים ביום.

וההוא שקטף את אותם זיתים ירוקים

מענפי הסבוכים

הלך לכנסיה בימי ראשון.

 

וההוא ששם את הזית הירוק הבשל בפיו,

נהנה מהטעם המריר משהו, ואז ירק את גלעין הזית,

עשה זאת בעברית... 

 

 

 

תורגם ע"י: ליאב שמריז

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

خلود خميس

 

*

أنا شجرة زيتون خضراء

ذاك الذي حرث الارض وزرعني

تحدث العربية

وذاك الذي داست قدماه جذوري

تحدث العربية

نموت شامخة وسميكة في الناصرة.

ذاك الذي روى التربة فوقي

ركع خمس مرات في اليوم.

وذاك الذي قطف حبات زيتون خضراء

من على اغصاني الشائكة

ذهب الى الكنيسة في صباح كل أحد.

 

 

وذاك الذي وضع حبات الزيتون الناضجة في فمه,

ليتمتع بمذاقها المر قبل أن يبصق ما تبقّى من بذورها

تحدّث العبرية...

 

ترجمة: أمل أقعيق

 

Yael Korat 

 

Watersnakes

 

Blue and green storms within,

Where pale white fingers shiver

And golden hairs surround

A pinkish peachy lonely nipple glancing at

A Stranger’s eye.

Black irises swell under coiled eyelashes

The lids seal as eels swim by,

Whirling

Ravenous, purple octopus arms sent

To tickle a mermaid’s virginal belly,

Spiraling

With mischievous desire for the

Untouched

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 יעל קורת

 

 

נחשי-מים

 

סערות כחולות וירוקות בפנים,

במקום בו רועדות אצבעות לבנות חיוורות

ושערות מוזהבות מקיפות

פיטמה ורודה-אפרסקית-בודדה המביטה

בעינו של זר.

אישונים שחורים מתנפחים מתחת לריסים מסתלסלים,

העפעפיים נחתמים כשצלופחים חולפים בשחייה,

מסתחררים

רעבתנים, ידי תמנונים סגולות נשלחות

לדגדג את ביטנה התמימה של בתולת-ים,

לולייניות

בתשוקה שובבנית

ללא-ננגע

תורגם ע"י: רני שחר

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ياعل كورات

 

أفاعي مائية

 

عواصف زرقاء وخضراء في الداخل

حيث ترتعش أصابع بيضاء شاحبة

وخصال شعر ذهبية تحيط

حلمة زهرية لنهد خوخي وحيد يحدق

بعيون غريب.

تنتفخ قزحة العيون  سوداء تحت رموش ملتفة

وتُحْكم الجفون اقفالها عند مرور سمك الجريث بجانبها

لتخل دوامة بحرية

ويبعث الأخطبوط أذرعته البنفسجية الناهمة

لتدغدغ البطن العذري  لعروس بحر

لولبية

ورغبة شقية للمس

غيرالملموس. 

ترجمة: أمل أقعيق

__________________________________

 

Yotam Hadass

 

The City Lives

 

I was eating marzipan on top of the World

Trade Center. “The horror!”

Reality vaporized.

Maybe in a decade I’ll be 34,

Where the Empire State still breathes.

There, I will climb up and observe myself.

I hope that Gabriel Garcia will meet me, and I’d tell him,

“Look, I am a part of your mythology!”

And he will answer, “Yes, my son, the city lives on.”

 

***********

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

יותם הדס

 

העיר נושמת

 

על ראש מגדלי התאומים

טעמתי מהמרציפן. "הזוועה!"

המציאות התאדתה.

אולי בעוד עשור, שלושים וארבע אהיה,

בו עדיין נושם האמפייר סטייט.

לשם אעלה כדי לצפות בעצמי.

אולי אפגוש בגבריאל גרסיה ואומר לו:

"ראה, אני חלק מהמיתולוגיה שלך!"

והוא יאמר: "כן, בני, העיר עודנה נושמת".

תורגם ע"י המשורר

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

يوتام هاداس

 

المدينة على قيد الحياة

 

كنت آكل الحلوى المرزبانية فوق قمة المركز

العالمي للتجارة. "يا للرعب!"

تبخر الواقع.

ربما خلال عقد سأبلغ الثالثة والأربعين من عمري

وعمارة الامبير ستات ستبقى شامخة

وعندها سوف أتسلق القمة لأنظر إلى نفسي.

آمل أن ألقى جابريئيل جارسيه لأقول له:

"أنظر, أنا جزء من مجموعة أساطيرك!"

وليقل لي "أجل يا بني. المدينة ما زالت على قيد الحياة".

 

ترجمة: أمل أقعيق

 

 

Yotam Hadass

 

Ornaments of a White Cup

 

Saturday’s afternoon tea.

It takes me back.

I am a Victorian gentleman

Praising a lady at a luncheon.

I am a German composer

Taking a break between writing opus three and four.

I am Columbus, sitting yet another day near the flagpole,

Waiting to see land.

 

On the wings of culture and hot water,

I seek excuses for feeling intelligent:

People do not contemplate upon seeing Michelangelo’s David.

Like you, perhaps, smiling adoringly when you see the Laocoon.

Yet even I cannot avoid staring at Friedrich’s monk only, feeling jealous.

 

Sharing a boat with you and them,

I feel special over the Chamomile’s scent,

And the purple sky I see behind the barred window.

 

****************

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

יותם הדס

 

עיטוריו של ספל לבן

 

תה של שבת אחר הצהריים.

לוקח אותי לעבר.

אני ג'נטלמן ויקטוריאני

המהלל את גברתו בעת הסעודה.

אני מלחין גרמני

בהפוגה שבין הלחנת האופוס השלישי והרביעי.

אני קולומבוס, יושב יום נוסף ליד התורן,

מצפה לראות יבשה.

 

על כנפי התרבות והמים הרותחים,

אני מצטדק על כך שאני חש נבון:

אנשים לא מהרהרים למראה דוד של מיכאלאנג'לו.

כמוכם, אולי, מחייכים בהערצה אל מול הלאוקון.

אך אפילו אני לא יכול להמנע מלהביט רק בנזירו של פרידריך, ולקנא.

 

כשאני חולק בעצם את הספינה אתכם ואתם,

אני מרגיש מיוחד בריח הקמומיל,

והשמיים הסגולים שבראשי, מבעד לחלון המוגף.

 

תרגום ע"י המשורר

 

 

***********

 

 

 

 

يوتام هاداس

 

 زخارف كأس بيضاء

 

يصحبني كأس شاي ظهيرة يوم السبت

الى أيام قد ولّت.

أنا جنتلمان من عهد فكتوريا

يمجّد سيدته أثناء الغداء.

أنا ملحّن ألماني

يلتقط أنفاسه بين كتابة القطعة الموسيقية الثالثة والرابعة.

أنا كولومبوس, يجلس يوما آخر بمحاذاة

سارية العلم

في أنتظار بزوغ الأرض.

 

على أجنحة الحضارة والمياه الساخنة

أبحث عن أسباب لتبرير ذكائي:

لا يتأمل الناس في مشاهدة لوحة دافيد

لميكائيل انجلو.

مثلكم, ربما, يبتسمون باعجاب عندما يرون اللاكون.

وفقط أنا لا أحتمل أن أحدق برهبان فريدريخ دون أن تغمر الغيرة كياني.

 

أبحر بقارب يجمعني معكم ومعهم,

فأشعر متميزا لرائحة البابونج,

وأرى السماء البنفسجية من خلف شباك مقفل.

 

ترجمة: أمل أقعيق

 **************

______________________________________________________

 

 

Michael Wallach

 

 

I Stand At the Sea of Love

 

I stand at the sea of love

And wish to become the drop of a wave,

Washed back into the water,

Floating eternal, one with the world,

Cycling through the clouds, forever a part of thee. 

 

Do not let me stay hidden

Within this guise of action

Do not let me falter at the call

I come not to pray for guidance,

I come to lose it all. 

 

I stand at the sea of love

And wish to become the drop of a wave,

Washed back into the water,

Floating eternal, one with the world,

Cycling through the clouds, forever a part of thee. 

 

Do not let me burn so dimly

Do not let me act so weak

Do not send any more to distract me

Those are not the gifts I seek.

 

I stand at the sea of love

And wish to become the drop of a wave,

Washed back into the water,

Floating eternal, one with the world,

Cycling through the clouds, forever a part of thee. 

 

From where you come does not concern me,

To where I go you should not think

I ask simply that you will embrace me,

And sever not this fragile link

 

I stand at the sea of love

And wish to become the drop of a wave,

Washed back into the water,

Floating eternal, one with the world,

Cycling through the clouds, forever a part of thee. 

 

So as I stand her one in body,

One in mind and one in soul

Rip apart my corporeal life,

And spread it wide, infused with love.                                   

 

 

 

This poem has been sung and recorded as lyrics for a composition  by Erin Cianchette.

 

**********

 

 

 

מייקל וולאק

 

עוגן על מזח האהבה

 

עוגן על מזח האהבה

מקווה לשחות כטיפה על גל אל לב ים

צף אל אופק נצחי

ומתעורר מחובק עם היקום

עף אל השמיים

וממטיר בשנית

כדי שאהיה ממך לעולמים

 

אל תיתן לי להסתתר מאחורי מסווה המעשים

ואל תרשה לי להחמיץ את הקריאה

לא מתפלל לעצתכם

באתי להעניק את כולי

 

עוגן על מזח האהבה

מקווה לשחות כטיפה על גל אל לב ים

צף אל אופק נצחי

ומתעורר מחובק עם היקום

עף אל השמיים

וממטיר בשנית

כדי שאהיה ממך לעולמים

 

אל תניח לי להאיר בעמעום

אל תאפשר לי לנהוג בחולשה

אל תערפל את מחשבותיי

למתנות כאלה איני מייחל

 

עוגן על מזח האהבה

מקווה לשחות כטיפה על גל אל לב ים

צף אל אופק נצחי

ומתעורר מחובק עם היקום

עף אל השמיים

וממטיר בשנית

כדי שאהיה ממך לעולמים

 

מהיכן באת, לא ענייני

אל תהרהר לאן פניי מועדות

כל מאודי הוא חיבוקך

וכל פחדיי פוסעים על גשר שברירי

 

וכאן אני עוגן בגוף אחד

במחשבה אחת

ובנשמה יחידה

קרע את קיומי הגופני

ופזר אותו במרחב

שזור באהבה

 

תורגם ע"י: וליד חאמד, אמל אקעיק

********************

 

 

 

مَايْكِلْ وَالاكْ

 

وَاقِفٌ عَلَى مَرْفَإِ آلحُبِ

 

واقف على مرفأ الحب

متمنيا أن أصبح قطرة موج عائدة الى البحر

تطفو الى أفق الخلود

لأصبح واحدا من الكون

أطير الى الغيوم

وأمطر ثانية

لاكون منك الى الأبد

 

لا تدعني مختبئا وراء قناع الافعال

وافسح لي سماع النداء

لم آت لاصلي للنجدة

قدمت لأهِبَ كل ما لدي

 

واقف على مرفأ الحب

متمنيا أن أصبح قطرة موج عائدة الى البحر

تطفو الى أفق الخلود

لأصبح واحدا من الكون

أطير الى الغيوم

وأمطر ثانية

لاكون منك الى الأبد

 

لا أبغى ان أكون ضوءا خافتا

متصرفا بضعف واهن

لا تثقل كاهلي بمزيد من العبء

هذا ما لا أرجوه

 

واقف على مرفأ الحب

متمنيا أن أصبح قطرة موج عائدة الى البحر

تطفو الى أفق الخلود

لأصبح واحدا من الكون

أطير الى الغيوم

وأمطر ثانية

لاكون منك الى الأبد

 

 

 

لا يعنيني من اين انت

ولا تأبه أنت الى أين أنا ذاهب

كل ما اريده هو أن تحتضنني

وأن لا تفك هذه الرابطة الهشة

 

واقف على مرفأ الحب

متمنيا أن أصبح قطرة موج عائدة الى البحر

تطفو الى أفق الخلود

لأصبح واحدا من الكون

أطير الى الغيوم

وأمطر ثانية

لاكون منك الى الأبد

 

واقف هنا واحدا في جسدي

واحدا في فكري

واحدا في روحي

مزِّق وجداني الجسدي

وآنثُرْهُ بعيدا

مشبعا بالحب

 

 

تَرجَمَة: وَلِيدْ حَامِدْ, وَأَمَل إِقْعِيقْ

 

______________________

 

Natasha Shakhnes

 

some men who leant on their arms

   A coincidence of silence breaks before a sorrow strikes a family and some relatives are gathering just in order to remember that. Even the greeting consisted of some phrases that were completely different from what had been expected. A lamp from a street was put into one's hall and it suited him much more to have this image as a metaphor because he'd never liked repairs. A style of dressing disappears because my shirts are getting warmer gradually; I remained the last of those who had been expelled for something I still practiced. It was a good letter that he wrote because afterwards he would lean on it with tenderness, but some of its requests are still looking weird to him. When grey sky was mistaken for a dome it was rather brief; now he wouldn't let this illusion in after once it was unfamiliar.

 

******

 

 

 

 

 

 

 

נטאשה שחנס

כמה גברים שנשענו על זרועותיהם

 

צירוף מקרים של שקט נשבר בטרם צער מכה במשפחה וכמה קרובים נאספים רק בשביל לזכור זאת. אפילו הברכות הכילו משפטים מספר שהיו שונים לחלוטין ממה שציפו לו. מנורה מרחוב הוצבה בתוך המבואה של מישהו והתאים לו הרבה יותר שהייתה לו התמונה הזו כמטאפורה כיוון שמעולם לא אהב תיקונים. סגנון לבוש נכחד כיוון שחולצותיי נעשות חמות אט-אט; נותרתי אחרונה מבין אלו שגורשו על משהו בו עדיין האמנתי. זה היה מכתב טוב שהוא כתב, כיוון שלאחר מכן הוא ישוב אליו בעדינות, אבל כמה מבקשותיו נראות לו עדיין מוזרות. כשטעו לחשוב ששמיים אפורים הם קמרון כנסייה זה היה קצר למדי; עכשיו הוא לא ייתן לאשליה זו מקום, לאחר שבעבר לא הייתה מוכרת.

 

תורגם ע": אודי זומר

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ناتاشا شاحنس

 

بعض الرجال اٍتكؤا على أذرعتهم

تنكسر مصادفة صمت قبل أن يصدم الأسى عائلة ويتجمع بعض الأقرباء ليتذكروا ذلك. حتى التحيات شملت بعض التعابير التي خالفت التوقعات تماما. لقد تم  نقل مصباح من الشارع ووضعُه في صالون أحدهم حيث لائمَهُ أكثر وجود هذه الصورة كاستعارة فإنه لم يحب التصليحات أبدا. طراز أزياء يختفي لأن قمصاني تدفأ تدريجيا, بقيت الأخير من بين اولئك الذين طُرِدُوا جرّاء شيء لا زلت اؤمن به. لقد قام بكتابة رسالة جيدة حيث بامكانه لاحقا أن يرتكز عليها بحنية, ولكن بعض مطالبها لا زالت غريبة في نظرِهِ. كانت فترة وجيزة عندما أعتقد خطأ أن السماء الرمادية قبة, الآن لن يدع هذا الوهم يحدث ثانية بعدما كان غير مألوف في السابق.

 

ترجمة: أمل أقعيق

 

______________________________________________________

 

 

Natasha Shakhnes

numbers matter

   If a break before an answer disturbs the one who asks his questions sound very awkward; he was in a company that had tried to get through since the early morning. A number of arrangements was selected so that each rough suggestion would get its own benefits; he spent on it as many hours as there were men he followed. There was a teacher from a school that he had departed from several years ago just because he got to fly abroad. She wanted him to illustrate the First World War and he decorated all the stairs to the seventh floor because the elevator didn't work. The teacher who appreciated my past logic said that I drew the main events of another global massacre. She was asking me not to appear at the school in the middle of a theme because to observe the change in me should be very painful. The parents of his friends push their thoughts aside to concentrate on the prepared trenches; friends of the relatives either are fond of the idea or simply like repeating it. It is just unclear why the error is so frequent; why it implies that a lack of information had been hidden and not that some narrow knowledge is revealed.

*******

 

נטאשה שחנס

ענייני מספרים

 

אם הפסקה בטרם מענה מפריעה לזה השואל את שאלותיו נשמעות מוזר מאד; הרי שיש עימו קבוצת בני לוויה שמנסה להתבלט מאז שעות בוקר. מספר סידורים נבחרו כך שכל הצעה מחוספסת תוכל להשיג את יתרונותיה שלה; הוא הוציא על כך שעות רבות כמספר הגברים שבעקבותיהם הלך. הייתה מורה בבית ספר ממנה נפרד לפני שנים מספר רק מפני שחייב היה לטוס לחו"ל. היא ביקשה ממנו להציג את מלחמת העולם הראשונה והוא עיטר את כל גרמי המדרגות עד לקומה השביעית כי המעלית לא פעלה. המורה, שגילתה הערכה להגיון העבר שלי, אמרה שציירתי את האירועים של טבח עולמי אחר. היא נהגה לבקש ממני שלא אופיע בבית הספר באמצע, מפני שלהתבונן בשינוי שבי יהיה וודאי מכאיב מאד. הוריי החברים שלי דחקו את מחשבותיהם לצד כדי להתרכז במכשלות שהוכנו מבעוד מועד; חברים של קרובי משפחה אוהבים את הרעיון או שפשוט הם נהנים לחזור על זה. זה פשוט לא ברור מדוע הטעות היא תדירה כל כך; מדוע היא רומזת כי חוסר במידע היה חבוי ולא כי איזה ידע צר הוא שמתגלה.

 

תורגם ע"י: אודי זומר

 

 

************

 

 

 

 

 

 

 

ناتاشا شاحنس

قضايا رقمية

ٍٍان كان حدوث فرصة قبل الاجابة على أسئلة سببا لمضايقة آلسائل يبدو أمرا غريبا بعض الشيء,  فلا بد أن نذكر أنه منذ الصباح وهو يحاول التغلب على رفقة كانت تصاحبه. لقد تمّ أختيار عدة ترتيبات حتى يحظى كل أقتراح فظ بحسناته الخاصة به, لقد أمضى ساعات في هذا الامر بعدد الرجال الذين تبعهم. كانت هناك معلمة من مدرسة كان قد غادرها قبل بضع سنوات بغرض السفر خارج البلاد. أرادته أن يوضح ملامح الحرب العالمية الاولى فقام بتزيين كل درجات السلم حتى الطابق السابع لأن المصعد لم يعمل. المعلمة التي أبدت تقديرها لمنطق الماضي الذي عرضته قالت أنني قمت برسم الأحداث الرئيسية لمجزرة عالمية أخرى. لقد كانت تطلب مني أن لا أحضر للمدرسة في منتصف الشرح عن موضوع معين لأن مشاهدة التغيير لدي كانت مؤلمة للغاية. والدي أصدقائه يدفعون بافكارهم جانبا حتى يتمكنوا من التركيز بالخنادق التي أعدّّت مسبقا, أصدقاء الأقرباء معجبون بالفكرة نفسها او لربما يفضلون تكرارها. غير واضح تماما لماذا يتكرر الخطأ, لماذا يرمز أن نقصا في المعلومات قد أخفِيَ وليس أن بعض المعرفة المحدودة قد كُشِفت.

 

ترجمة: أمل أقعيق

 

 

 

 

 

 

 

POEMS WRITTEN IN ARABIC

 

 

 

ميسره كاظم جابر

 

(بعدد حروف اللغة العربية  عشقت نساء ولكل واحدة منهن كتبت كلمه وتمنيت لو كانت حروف اللغة ألفا لعشقت ألف امرأة وكتبت ألف كلمه ...))

 

امرأة حرف الألف

قررت أن أنساك

ذهبت إلى الحانة

وبعد الكأس العاشر

نسيت كل شيء سواكِ

تبدين لي في كل أشيائي

في دفتري وأقلامي

في لوحتي وأوراقي

في قهوتي وسجائري

أغمضت جفني

وصرخت عاليا

قبل أن تنقطع أنفاسي :

"  أدمنت حبكِ

وأشهد أنني أهواك "

 

امرأة حرف الباء

منذ سنين كانت تسأل عن أسمي

عن بيتي

عن عنواني

كانت تهوى نظراتي

ترقبني

هل عشق هذا ؟

لا أدري

هل كره هذا ؟

لا أدري

اقتربت مني

همست في أذني :

" قدرك أن تبقى محتارا

ولغيرك يرسلني قدري "

 

امرأة حرف الجيم

قد نلتقي حبيبتي أو نفترق

لكننا نبقى معا

في صحونا أو نومنا

في حزننا أو فرحنا

وغير دين حبنا لا نعتنق

نهوى جميع مالنا

 نهارنا وليلنا

وأغنيات عشقنا

تبقين أنت زهرتي

وأنا كقطرات الندى

 

امرأة حرف الدال

وتسألين عن السبب

يا للعجب

بريئة أنت صغيرتي

ما كنت لي يوما حبيبة

 لم تقطفي لي زهرة

أو ثقرأي لي قصة

لم تعشقيني

أو تعرفيني

وأنا الذي في نومه رأى

 بأنه أحب

يا للعجب

يا للعجب

 

امرأة حرف الهاء

كالزهرة أنت بل أجمل

والحق أقول ولا أخجل

ما بين ذراع وذراع

في كل مساء أتجول

لكن عيونك تبهرني

دائمة الخضرة لا تذبل

 

امرأة حرف الواو

وحدك أنت تبقين لي

من ألف ألف عام

رضعت حبك

فرحك فرحي

وحزنك حزني

أمي أطال الله عمرك

 

 

امرأة حرف الزين

لو كان لي قلبان

لأعطيت واحدا لها

وقسمت الثاني نصفان

نصف لها

 ولها النصف الثاني

قلب واحد لا يكفي

كي تهوى

ملاكا في صورة إنسان

 

 

امرأة حرف الحاء

صدفة رأيتها

وصدفة عرفتها

وصدفة لمست شعرها

وصدفة قبلتها

وصدفة أيضا تركتني وتركتها

 

امرأة حرف الكاف

هل تذكرين ذاك اليوم

يا صديقتي

هل تذكرين زهرتي

هل تذكرين لمستي وقبلتي

أتحداك أن تنسي مع أنك

أصبحت اليوم أرضا

خارج مملكتي    

 

 

امرأة حرف اللام

أقولها :

أيا ليلى أنا قيس

 أنا المجنون

في الوجه في الجفون

وفي خصال الشعر

في العيون

كالؤلؤ المكنون

وفي جميع أملاكي

أيا ليلى

أنا قيس

أنا المجنون

 

 

امرأة حرف الميم

ألا يا ميسة اليوم اعذرينا

إذا صار اسمك لحنا في أغانينا

سنهجر كل عالمنا ونمضي

ونجعل حبكِ للقلب دينا

ونكتب في عينيك شعرا ونثرا

وعلى محيط الخصر علقنا أمانينا

 

*************

 

 

 

מייסרה ג'אבר

 

"אהבתי נשים כמספר האותיות בערבית, ולכל אחת כתבתי מילה וקיוויתי שיהיו אלף אותיות בערבית כדי שאוהב אלף נשים ואכתוב אלף מלים".

 

האישה של ה "א"

החלטתי לשכוח אותך

נכנסתי לבר

ואחרי הכוס העשירית

שכחתי את הכל מלבדך

את משתקפת בכל דבריי

במחברותיי ובעפרונותיי

בציוריי ובדפיי

בקפה שלי ובסיגריה גם

סגרתי את עפעפיי

וצעקתי בקול רם:

"מכור אני לאהבתך

ונשבע שאני אוהבך"

 

האישה של ה "ב"

מזה שנים היא שואלת על שמי

מחפשת את ביתי

מתעניינת בכתובתי

אוהבת את מבטיי

בוחנת אותי

האם זו אהבה?

איני יודע

האם זו שנאה?

איני יודע

התקרבה אלי

ולחשה באוזניי:

"גורלך להישאר בספק

וגורלי להישלח לאחר"

 

האישה של ה "ג"

יכול להיות שניפגש, אהובתי, ויכול שניפרד

אולם לעולם ביחד אנו נישאר

בערנותנו ובשנתנו

יחדיו גם בעצב ובשמחה

ורק את דת-אהבתנו נאמץ

אוהבים את כל מה שלנו --

בקרים ולילות

ושירי אהבתנו

פרח שלי תישארי תמיד

וטיפות טל אשקה אותך

 

האישה של ה "ד"

ואת שואלת מה הסיבה

איזה פלא

תמימה את קטנה שלי

מעולם לא היית לי אהובה

לא קטפת לי פרח

ולא קראת לי סיפור

לא התאהבת בי

ולא הכרתני

ואני זה שרואה בחלומותיו

שהוא אהב

איזה פלא

איזה פלא

 

האישה של ה "ה"

יפה יותר מפרח

את האמת אומר אני ולא מתבייש

מחיק לחיק

אני מסתובב כל לילה

ורק עינייך מדהימות אותי

לעולם ירוקות ולא נובלות

 

האישה של  ה "ו"

לבדך את נשארת לי

מזה אלף ואלף שנים

ינקתי את אהבתך

שמחתך שמחתי

ויגונך יגוני

אמי, תיבדלי לחיים ארוכים

 

האישה של ה "ז"

אם היו לי שני לבבות

הייתי נותן אחד לה

ואת השני חוצה לשניים

חצי לה

ולה החצי השני

לב אחד אינו מספיק

כדי לאהוב

מלאך בדמות אדם

 

האישה של ה "ח" 

במקרה ראיתיה

ובמקרה הכרתיה

במקרה נגעתי בשיערה

ובמקרה נשקתיה

ובמקרה גם נפרדנו

 

האישה של ה "כ"

האם את זוכרת את אותו יום

חברתי

האם את זוכרת את הפרח שלי

האם את זוכרת את מגעי ונשיקתי

האם תעזי לשכוח

למרות שהיום את אדמה

מחוץ לממלכה שלי

 

האישה של ה "ל"

אומר אני:

הוי לילא אני קייס*

אני המשוגע

בפנים ובעפעפיים

בשיער

ובעיניים

כמו פנינה סגורה

ובכל רכושי

הוי לילא

אני קייס

אני המשוגע

 

האישה של ה "מ"

פנינת היום, סלחי לי

אם הפך שמך למנגינה בשירנו

נהגר מכל עולמנו ונעזוב

ונהפוך את אהבתך לדתנו

ונקדיש לעיניך שירה ופרוזה

ולאורך מותנייך נתלה את תקוותינו

 

*כאן יופיע הסבר על קייס ולילא או הפנייה לעמוד אחר עם הסבר

תורגם ע"י: אמל אקעיק

 

**********

 

 

Maysara Jaber 

 

“I loved women as many as the number of letters  in Arabic, and for each woman I wrote a word and wished there were a thousand letters in Arabic so I could love a thousand of women and write a thousand of words.”

 

 

Woman of “A”

I decided to forget you

I went to a bar

And after the tenth glass

I forgot everything except you

You appear to me in all my stuff

In my notebooks and pencils

In my painting and cigarettes

I closed my eyes

And cried loud

Before my breath stopped:

“I am addicted to your love

and swear that I love you”.

 

 

Woman of “B”

For years you have been asking about my name

My home

And my address

She loved my looks

And observed me

Is it love?

I do not know

Is it hate?

I do not know

She came close to me

And whispered into my ear:

“Your fate is to remain confused

and my fate is to be send to someone else”

 

Woman of “C”

We may meet, my love, and we may depart

But we will always stay together

In our wakefulness and sleep

And in our sorrow or happiness

And we shall seek nothing except the religion of our love

Loving all we have

Our days and nights

And our love songs

You will remain my flower

And I will be your dew

 

 

 

Woman of “D”

And you ask for the reason

Oh, wonder

You are innocent my little one

Never have you been my love

And did not pick for me a flower

You did not read to me a story

Or love me

Or know me

And I am the one who saw in his sleep

That he had loved

Oh, wonder

Oh, wonder

 

 

Woman of “E”

More beautiful than a flower

And the truth I say without a shame

From arm to arm

I travel every night

But your eyes always amaze me

With their green that never wilt

 

Woman of “F”

Only you stay for me

Since thousand of thousand years

I have milked your love

Your joy is my joy

And your sorrow is mine

Mother, may God prolonged your life

 

 

Woman of “G”

If I had two hearts

I would give her one

And divide the other one into halves

Half for her

And another half for her

For one heart is insufficient

To love

An angel in a human form

 

Woman of “H”

Accidentally I saw her

Accidentally I knew her

Accidentally I touched her hair

Accidentally I kissed her

And accidentally she left me and I left her

 

Woman of “K”

Do you remember that day

My friend

Do you remember my flower

Do you remember my touch and kiss

I challenge you if you could forget although

Today you became a land

Outside my kingdom

 

Woman of “L”

I say it:

Oh Lyla, I am Qais*

I am the mad

In the face and in the eyelids

In your hair

And in the eyes

As a saved pearl

And in all my possessions

Oh Layla

I am Qais

I am the mad

 

Woman of “M”

O pearl of the day, please forgive us

If your name has become a melody in our songs

We will abandon all our world and go

And turn your love into religion

We will write poetry and prose for your eyes

And around your waist we shall hang our wishes

 

 

Translated by: Amal Ekaik

 

______________________________________________

 

 

 

رامي مهداوي

 

 

نكهة الوداع

 

حزينة كشوارع حيفا

وميناء عكا...

صباحك دون قهوة

مساؤك دون نبيذ

حزينة كأنفاسي الممزقة

وأيامي المشردة...

لم الخوف والضياع

فالعاشق يكره الغروب

في لحظة الوداع

لم البكاء والشموع تحترق

بدموع كاهن

مات في عالم النسيان

حزينة ...

كعنب الجليل

لا أحد يقطفك

ويرعاك الا أيدي

فصل الخريف

البحرهادئ

والمرفأ ساكن

والقارب غارق

في أحلام الامواج

ينتظر لحظة الأمواج

ينتظر لحظة الانطلاق

انتهى البكاء

حان وقت الصباح

لتشربي قهوة

بنكهة الوداع

 

 

 

 

 

 

 

ראמי מהדאוי

 

ניחוח הפרידה

 

עצובה את כרחובות חיפה

ונמל עכו

הבוקר שלך ללא קפה

הערב שלך ללא יין

עצובה כנשמתי השסועה

וימיי המשוטטים...

למה הפחד והאבדון

הרי המאוהב שונא את השקיעה

ברגע הפרידה

למה בכי כשהנרות דולקים

בדמעותיו של כהן

שמת בעולם של שכחה

עצובה...

כענבי הגליל

אף אחד לא קוטף אותך

או מטפל בך

מלבד ידי הסתיו

הים רגוע

הנמל שקט

והסירה טובעת

בחלומות הגלים

מחכה לרגע הגלים

מחכה לרגע ההתפרצות

הבכי נגמר

הגיע זמן הבוקר

כדי שתשתי קפה

בניחוח פרידה.

 

תורגם ע"י: אמל אקעיק

******** 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rami Mehdawi

 

The Scent of Farewell

 

Sad as the streets of Haifa

And the port of Acre

Your morning without coffee

Your evening without wine

Sad as my homeless days

Why fear and loss

For a lover that hates the sunset

In a moment of farewell

Why cry when candles are burning

With the tears of a priest

Who died in a world of forgetfulness

Sad…

As the grapes of the Galilee

No one to pick or care for you

Except the hands of Autumn

The sea is calm

And the port is tranquil

And the boat is drowned

In the dreams of waves

Waiting for the moment of waves

Waiting for the moment of breakthrough

Crying is over

It is morning

To drink coffee

In a scent of farewell

 

Translated by: Amal Ekaik

______________________________________________

 

 

 

 

رامي مهداوي

 

 

أراهم..

 

المسافات ليست بعيدة

أنا هنا وأنت هنا..

العين تتكلم

والحصان مصان

يحرس الأجراس والآذان

المسافة

كلمة تجمع كل الأديان

 

أراهم حولك

ذلك من الصين

وآخر من بغداد

ذاك جاء ليفهم كيف

يمضي الوقت دون تلفاز

والآخر ليتذوق

طعم التمر والرمان

 

أراهم حولك يشتمون رائحة

المسك والعنبر

رائحة

اللوز والزعتر

 

أراهم حولك

ينتشلون جثث

قيس والمجنون

وعنتر

أراهم حولك....

يزرعون الألغام

ويبذرون السم

في كل زمان ومكان

ليبتعد الحصان عنك

أكثر فأكثر....

 

 

 

ראמי מהדאוי

 

רואה אותם

 

המרחקים לא רחוקים

אני כאן ואת כאן

העין מדברת

והסוס ערוך

שומר על קול הפעמונים וקול המואזין

המרחק הוא

מלה הכוללת את כל הדתות

 

 

אני רואה אותם בקרבתך

אחד מסין

ואחר מבגדאד

הראשון בא להבין

איך להעביר את הזמן בלי טלוויזיה

והשני כדי לטעום

תמרים ורימונים

 

אני רואה אותם סביבך מרחרחים את ניחוח

המושק והענבר

ריח

השקדים והזעתר

 

אני רואה אותם בקרבתך

מושים את גופות

קייס המטורף 

 וענתר*

אני רואה אותם בקרבתך

זורעים מוקשים

ומפזרים סם

בכל עת ובכל מקום

כדי שהסוס יתרחק ממך

עוד ועוד...                                                            

 

 

 

 

*כאן יבוא הסבר קצר כדוגמת:

קיים הוא רומיאו של הערבים

ענתר הוא עוד דמות ספרותית של גיבור מאוהב

 

תורגם ע"י: אמל אקעיק

**********

 

 

 

 

Rami Mehdawi

 

I See Them

 

Distances are not far

I am here and you are here..

The eye speaks

And the hours is maintained

Guarding the bells and the muezzin call

Distance

Is a word that gathers all religions

 

I see them around you

One form China

And another form Baghdad

That came to understand

How to spend some time without TV

And the other to taste

The flavor of dates and pomegranate

 

I see them around you smelling

The sense of musk and amber

The sense of almonds and Zattar

 

I see them around you

Drawing the bodies of Qais and the mad

Antar*

I see them around you…

Sowing mines

And spreading poison

In every time and place

To get your horse away from you

Further and further…

 

*Qais and Antar are names of heroic male figures that showed up in classical Arab poetry. Both had different tragic love stories.

 

Translated by: Amal Ekaik

 

 

 

 

 

 

مهيب النواتي

 

أجهز هامتي للسقوط

 

-         1 –

لم اعد ميتا

لكنني أهيىء نفسي للرحيل

أعد وسادتي التي فارقتني

منذ لحظة البدء .

أجهز هامتي للسقوط

بلا هوادة ,,

سأروي لاحفادي حكاية الجد

الذي سقط واقفا

سأعتلي قمة هاوية ,

كما تسلقت الهواء

دائما لكم

 

-         2 –

أيتها التي لا تفهم سوى الضجيج

لماذا خلقت ؟

أهو العبث !!

أم حكمة الخلق في ضجيجك .

أيتها المارقة

لماذا أتيت ؟!

من أجل رعشة للجنس !!

أم لانك قدر لا تغيره الاماني

أو الامسيات السعيدة !! .

 

 

-         3 –

أيتها العنيدة

 لاتصمتي

رغم عجزي

لا تسكتي

رغم سخطي

إقطعي لحظة الصمت

إكسري  كل الحواجز

لا تكوني مثلما أنا

 مسالمة

 

 

מוהיב אלנוואתי

 

כוננות נפילה

 

-1-

כבר איני מת

אבל אני מכין את עצמי למסע

מכין את הכרית שנפרדה ממני

מאז נקודת ההתחלה.

מכין את קומתי הזקופה לנפילה

בלי סלחנות

אספר לנכדיי את סיפור הסב

שנפל עומד

אטפס על פסגת התהום

כמו שטיפסתי על האוויר

תמיד בשבילכם

 

-2-

את, שמבינה רק את הרעש

למה אלוהים ברא אותך?

שמא להשתעשע?

או שחוכמת הבריאה מעוגנת ברעשך?

עוברת אורח,

למה באת?

שמא ברטט המין את חושקת?

או בגלל שאת גורל שלא משתנה על ידי תקוות

או שעות הערב הטובות?

 

-3-

עקשנית,

אל תיאלמי

למרות חוסר האונים שלי

אל תשתקי

למרות זעמי

תחתכי את רגע הדממה

תשברי את כל המחסומים

אל תהיי כמוני

אוהבת שלום

 

תורגם ע"י: אמל אקעיק

************

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mobeeh Alnawaty

 

Preparing for a Fall

-1-

I am not dead any longer

But I am preparing my self to leave

I am setting up my pillow that has been away

Since the moment of beginning

I am preparing to a fall

unmercifully

I will tell my grandchildren the story of the grandfather

Who fell standing

I will climb a peak of an abyss

As I climbed the air

Always for you

 

-2-

O you, who understands only noise

Why were you created?

Was it for fun!!?

Or is it the wisdom of creation that is embedded in your noise.

O passer-by

Why did you come?

To seek a trembling of sex!!

Or because you are fate that wishes or

Happy evenings do not change!!

 

-3-

Oh, stubborn

Do not silence

Despite my helplessness

Do not calm

Despite my anger

Shatter the moment of silence

Break all the obstacles

Do not be like me

Pacific

 

Translated by: Amal Ekaik

________________________________________________________

 

مهيب النواتي

 

صلّي

 

1 –

منذ التكوين بدأنا رحلة عمرينا

لم يجمدنا الجليد

ولا الصحاري فرقت خطواتنا.

عاندت رحيلي مرتين في يوم

كان لزاما عنك سارحل

رغم بداياتنا السهلة

 

2 –

الامس يؤرقني

كيف سأبدأ هذا اليوم

سأرحل

أم سترحلين انت

لا فرق ,

في النهاية

سيدنا الرحيل .

سؤال  :

لماذا يكون اللقاء ؟ .

 

3 –

أربي في البيت دجاجتين

وأفحص في كل صباح عش البيض

لكى نفطر …

هذا الطعام لا يكفي لعائلة

فماذا نفعل ؟!

لنبكِ سوية

لعل السماء تمطر خبزا

 

4 –

تضحكين مني وتسخرين

لكنني افكر دوما

أبحث في سرك

أين البداية !!

دعيني أوضح اكثر

متى تكون النهاية ؟!

 

5 –

تسألني جارتي كل ليلة

لماذا هذا الصراخ بصوت عال

اتساءل ..

هل اصبت بالبله

صرخت بقوة الصمت

هل تحبني ؟!

أحقا جننتُ

 

6 –

تساءلت دوما عن سرنا

لماذا نحب الفناء ؟ .

 

7 –

يا حبيبتي

صلّي ..

وادعي لي بالبقاء

رغم الفراق

رغم فظاعة الالم .

 

 

מוהיב אלנוואתי

 

התפלל

 

-1-

מאז הבריאה התחלנו את מסע חיינו

והקרח לא הקפיא אותנו

והמדבר לא הפריד בין צעדינו.

התעקשתי נגד עזיבתי פעמיים ביום

שבו הייתי חייב לעזוב אותך

למרות שהתחלנו בקלות

 

-2-

האתמול מדיר שינה מעיניי

איך אתחיל את היום הזה

האם אני אסע

או את תיסעי

אין הבדל,

בסוף

אדוננו מסע הפרידה.

שאלה:

למה לנו המפגש הזה?

 

-3-

אני מגדל בבית שתי עופות

ובכל בוקר בודק את הלול

כדי שנאכל ארוחת בוקר…

האוכל הזה אינו מספיק למשפחה

ובכן, מה נעשה?

הבה נבכה יחדיו

אולי השמיים ימטירו לחם

 

-4-

את צוחקת עליי ולועגת לי

אבל אני תמיד חושב עליך

מחפש בתוכך

איפה ההתחלה?

הרשי לי להבהיר

מתי יהיה הסוף?

 

-5-

השכנה שלי שואלת כל לילה

למה הצעקות האלה

אני משתאה

האם נתקפתי בטמטום

צעקתי בעוצמת הדממה

האם היא אוהבת אותי?

האם באמת השתגעתי?

 

-6-

תהיתי תמיד לגבי סודנו

למה אנו אוהבים את השממה?

 

-7-

אהובתי

התפללי

ואחלי שאני אשאר

למרות הפרידה

ולמרות זוועות הכאב

 

תורגם ע"י: אמל אקעיק

**********

 

Moheeb Alnawaty

 

Pray

-1-

Since the Creation we have began the journey of our lives

The ice did not freeze us

And the deserts did not split our steps.

I insisted on staying twice that day

I had to leave you

In spite of our easy beginning

 

-2-

Yesterday is giving me insomnia

How shall I begin this day

Will I leave

Or will you leave

There is no difference

In the end

We are mastered by the departure

Question:

Why are we going to meet?

 

-3-

I raise two hens at home

And I checked the nest ever morning

So we could have breakfast…

This food is not enough for a family

So what shall we do?!!

Let us cry together

Maybe the sky will rain some bread

 

-4-

You make fun of me

But I always think

Looking inside you

Where is the beginning!!

Let me clarify more

When is the end?!

 

-5-

My neighbor asks me every night,

Why this loud cry,

I wonder..

Have I become a fool

I cried with the power of silence

Do you love me?!

I am really mad!

 

-6-

I have always wondered about our secret

Why do we love space?

 

-7-

Oh my love

Pray…

And asks for my stay

Despite the separation

Despite the horror of pain

 

Translated by: Amal Ekaik

__________________________________

 

أيمن كامل إغباريه

 

القبر

 

1.

منزل ضيق

ذو ثلاثة طوابق

الأول للتراب

الثاني للملائكة

والثالث لنا

2.

منزل ضيق

ساكنه واحد ووحيد

حلته البيضاء باردة عليه

ودفء الصلاة لا يكفيه

3.

منزل ضيق

جدرانه أبدا لا تنام

ونوافذه أفواهنا

بابه الدمع حين يختلط بالكلام

وعتباته أعمارنا

4.

منزل ضيق

لا نرى منه إلا ما لنا فيه

جسد غائب واراه الظلام

وبكاء يوقظ النسيان

كلما همّت بنا الصلاة والأيام

 5.

منزل ضيق

أتمنى الإقامة فيه كما في حياتي

على تراب ناعم كذكرياتي

ومع ملائكة تحابى الشعراء

بالسجائر  والصور الخليعة والدعاء

وتبادل موتهم العادي  بشهادة مفتعلة

من أجل الحب أو السماء

صرنا لا نطيق أن نموت ببساطة كغيرنا

فبلادنا وطن كله للشهداء

وحري بنا نحن الشعراء

 أن نهب أكثر وقتا للناس من أظافرنا

6.

منزل ضيق

سياتي إليه أحبتي

ليتقولوا  عن الله والصبر والأرض

وليذكّروا بعضهم بروابط الدم والدموع

وسينسوا أن يقرأوا لي قصائد  وطنية جديدة

وان يشعلوا حولي  قلوبهم  مع الشموع

  لذلك أرجوكم :

لا تنسوا أن تسقوا قلبي المفتت

بموسيقى الجاز وقهوة عربيه

ولا تعتبوا علي

ستكون هذه  القصيده المعاتِبة

 ضيافتكم الوحيدة عندي.

************

 

איימן אגבאריה

 

הקבר

 

1.

בית צר

בן שלוש קומות

הראשונה לעפר

השניה למלאכים

והשלישית לנו

 

2.

בית צר

מתיישב בו בודד אחד

גלימתו הלבנה קרה

וחום התפילה אינו מספיק לו

 

3.

בית צר

קירותיו אינם ישנים לעולם

וחלונותיו פיותינו

דלתו נפתחת בדמעות כשהן מתמזגות בדיבור

וחיינו ניצבים כמדרגותיו

 

4.

בית צר

רואים ממנו רק מה שיש לנו בתוכו

גוף נעדר כוסה על-ידי החושך

ובכי מעורר את השכחה

ככל שהתפילה והימים לוקחים אותנו הלאה

 

5.

בית צר

 משתוקק אני להתגורר בו כמו בחיי

על עפר רך כזכרונותיי

יחד עם מלאכים שמתחנפים למשוררים

עם סיגריות, תמונות פורנוגרפיות ותפילה

ומחליפים את מותם הרגיל בקדושת מעונים מאולצת

למען האהבה או השמיים

איננו סובלים למות יותר בפשטות כמו האחרים

הרי ארצנו מולדת כולה לקדושים

ומן הראוי שאנו המשוררים

נעניק יותר זמן לאנשים מאשר לציפורנינו

 

 

 

 

6.

בית צר

אוהביי יבואו אליו

לדבר שקרים על אלוהים, סבלנות ואדמה

ולהזכיר אחד לשני את קשרי הדם והדמעות

ישכחו לקרוא לי שירים לאומיים חדשים

ולהדליק את לבבותיהם עם הנרות

לכן אני מתחנן בפניכם:

אל תשכחו להשקות את לבי המתפורר

במוסיקת ג'אז וקפה ערבי

ונא אל תאשימו אותי

שיר גנאי זה יהיה

קבלת האורחים היחידה שתזכו לה ממני.

 

תורגם ע"י: אמל אקעיק

**********

 

Ayman Agbaria

 

The Tomb

 

1.

A narrow house

With three floors:

The first for ashes

The second for angels

And the third for us

 

2.

A narrow house

Inhabited by a lonely man

Cold with his white garment

And the warmth of prayers is insufficient for him

 

3.

A narrow house

Its walls do not ever sleep

Its windows open with our mouth

Its door unlocks with tears as they mix with speech

And our ages are its steps

 

4.

A narrow house

We see in it only what we have in it

An absent body covered by darkness

And a cry that wakens forgetfulness

Whenever prayers and days take us on

 

5.

A narrow house

I wish to reside in it as in my life

On soft ashes as my memories

And with angels fawning over poets

With cigarettes, pornographic pictures and invocation

Replacing their ordinary death with a forged martyrdom

For the sake of love or heaven

Dying simply like others became intolerable for us

For our lands are homelands dedicated to martyrs

And thus as poets we should

Present more time to people than our nails

 

6.

A narrow house

My loving ones will come to it

To talk falsely about God, patience and land

Reminding each other of blood and tears bonds

They will forget to read to me new patriotic poems

And to light their hearts around me with candles

Therefore I plea to you:

Do not forget to water my chipped heart

With jazz music and Arab coffee

And do not blame me

Because this poem of condemnation

Will be my only act of hospitality for you.

 

Translated by: Amal Ekaik

______________________________________________________________

 

 

 

أيمن كامل إغباريه

 

عصافير  الضوء

 

ليست العتمة

إنما  غياب  النجوم

هو  ما  يرعبني  في  ملكوت  الموت

ليست الهدأة

إنما  ضياع  الكلمات

هو  ما  يزلزلني في  قدوس  الصمت

ليس  الموت وليس الصمت

إنما  عجزي  عن  فهم  الظلام

في  ليلة سأفتقد  فيها  عصافير  الكلام

 

*************

 

איימן אגבאריה

 

ציפורי האור

 

לא האפלה

אלא היעדר הכוכבים

הוא אשר מבהילני במלכות המוות

לא השקט

אלא אובדן המלים

הוא אשר מזעזע אותי בקדושת הדממה

לא המוות ולא הדממה

אלא אי יכולתי להבין את הדממה

בלילה שבו אתגעגע לציפורי הדיבור

 

תורגם ע"י: אמל אקעיק

****************

 

 

 

Ayman Agbaria

 

The Birds of Light

 

It is not darkness

But the absence of stars

That terrifies me in the majesty of death

It is not tranquility

But the loss of words

That shakes me in the holiness of silence

Neither death nor silence

But my helplessness in understanding darkness

شَاعِرْ ألْصَحْرَاءِ -  وَلِيدْ حَامِدْ

 

 

     لُغَةُ أمِّي

 

 

صَدْرُكِ أرضَعَني حَياتي

صَدْرُكِ رَضِعَ مِنْكِ حَياتَكِ

عِشتِ خَداً لبَسمَتي

وَسَتَبقينَ خَداً لِدَمعَتي

أرِيدُ أنْ أتَعَلّمَ البُكاءَ كَالأطفالِ

وَأنْ أحِبَّ الناسَ كَمَا أحْبَبْتِنِي

 

تَعَلّمتُ الكَلامَ كَصَدًى لِصَوتِكِ عِنْدَ الصِّغَرِِ

وَأنثُرُ الأحْزانَ صَدًى لِصَمتِكِ عِنْدَ اليُتّمِ

أنتِ أوْرَثتِني أحْلامَكِ لأوقِظَها حُباً فِي حَيَاتِي

وَأنا أُهْديكِ ذِكْرَياتَ طُفولَتي الّتي لا أعِيهَا  

عَلّمْتِني المَشْيَ مَاسِكَةً يَدي بِعَيْنَاكِ

فَعِنْدَ رَحِيلُكِ سَقَطْتُ أرضاً أحْبُو لِظلِّكِ

كُنْتُ طِفْلاً ضاحكًا إذْ بَكَيْتُ لَنْ أهْدَأَ إلا بِحُضْنِكِ

وَأصْبَحْتُ رَجُلاً ضَائِعًا إذْ بَكَيْتُ أسْعَدُ بِذِكْرَاكِ

 

كُنْتِ تَغْمِسي ليَ رَغيفي بِلَمْسَتِكِ

زادَ حُبٍّ لِمَدْرَسَتِي

وَتُعْطيني مِعْطَفًا في يَومٍ صَافٍ

ألبِسُهُ كَي لا تَبْرُدي قَلَقاً

وَإذَا يَوماً شَكَيتُ لَكِ قَلقَكِ المُفرِطُ عَلَيَّ

أليومُ أحْسِدُ الأوْلادَ عِنْدَما تُعاتِبُهُمْ أمَّهاتُهُم

فَكُلّما رَأيْتُ أمّاً تَرْسِمُ حُبَّها لِوَليدِهَا

أتَعَرّفُ عَلى لَوْحَةٍ جَديدَةٍ لِمَلامِحِ حُبُّكِ

 

دُموعي تَسْبِقُ أفْكاري

وَنِسْياني يَحْتَضِنُ ذِكْرَياتي

أشْواقي كَنَظَرَاتٍ تائِهَةٍ

تَبْحَثُ عَن عُيونِكِ, فاقِدَةً لِبَصَرِها

لَسْتُ أدْري أَيْنَ أَنْت

وَكَيْفَ حَالُكِ

وَلا أعْرِفُ فارِقَ السّاعاتِ

بَيْنَ الأرْضِ وَبَيْنَ الّلا أرْضِ

فَأَخْشَى إنْ طَلَبْتُكِ

أزْعَجْتُ مَنامَكِ

 

عَلَمْتِنِي كِتَابَةَ أَلأَحْرُفِ بَعْدَ شُرُوقِ أَلشَمْسِ

فَبِألأحْرُفِ نَفْسِهَا أرْثِيكِ بَعْدَ مَغِيبِكِ

إِنِي أقَعُ بِغَرَامِ لُغَةِ أُمِّي

مُحَاوِلاً أَنْ أحِبَكِ بِلُغَتِكِ

كُنْتِ لَنَا أماً فِي مَهْجَرٍ عَنْ أَهْلِكِ

وَكُنّا أَهْلٌ لِحَنينُكِ فِي غُرْبَتِكِ

كَانَ وَجْهُكِ بَيتاً لِعُيُونِي

فَالبَيْتُ بِِلا وَجْهِكِ مُجَرَّدَ دَارٍ

سَأعِيشُ حَيَاتِي مُجَرَّداً مِنَ البَيْتِ

وَسَأَبْني بُيوتَ الشّعْرِ قُبورًا لِذِكْرَياتي

 

أكْتُبُ لَكِ صَدرًا لِبَيتِ شِعرٍ

لِتَكوني في العَجْزِ أجْمَلَ كِنايةٍ

"عِندَما كُنتِ تَبتَسِمينَ

كَانَ يَبْكِيَ القَامُوسُ

كَانَ لِطَلَتُكِ جَمَالَ القَمَرِ

وَبَقِيَ لِيَ مِنَ القَمَرِ وِحْدَتَهُ"

أرْسِمُ البَيتَ عَلى وَرْدَةٍ مََعَ فَراشَةٍ

تَطيرُ بِهِ لِجَنّةٍ أنْتِ عَبيرُها

فَإنْ ذَبُلَ الوَرْدُ لَنْ تَذبُلَ أشْوَاقِي

 

يَا مَوْتَ لِيَ عِنْدُكَ طَلَبٌ

قُلْ لأُمِّي أنْ لا تَنْسَانِي

لأنّي إذا مِتُّ يَوماً

حُبُّهَا أحْيَانِي...

أحْلُمُ بِالجَنّةِ لَيْسَ طَمَعاً بِنَعيمِهَا

بَلْ طَمَعاً بِرُؤْياكِ

جُهَنْمُ أسْكُنُهَا جَنَةً إذَا أطَلَّتْ عَلَى بُسْتَانِكِ

فَأيْنَمَا تَكُونِي تَكُنْ جَنَّتِي

 

“مَامَا" لُغَةُ الأوْلادِ الرَّسْمِيَّةِ

رَسْمِيَّه إسْمٌ يُنادي عَلى أمّي

وَلِيدُ عَطاؤُكِ أنا

وَخَالِدٌ هُوَ حُبُّكِ

عِمَادُ البَيْتِ حَنانُكِ

وَرُلَى رَحْمُ أُمومَتِكِ

وَجْهُكِ كانَ دَفْتَرًا لِسيرَةِ حَياتِنَا

وَعُيونُنا سَتَبقى كِتابًا لِيَومِيّاتِكِ

 

 

 

 

 

إنِّي أتوَحَمُ لِقُبْلَةٍ عَلَى خَدُّكِ

فَأنَا حَامِلُ أشْواقًٌ ميلادُها مَوْتُكِ

كُنْتِ لي خَيارَ لا مَفَرٍ

وَكانَ المَوتُ لَكِ آخِرَ خَيار ٍ

لكِنَ عَيْنَاكِ ألعَسَلِيَةِ لَمْ تَبْكِ ألمَرَضَ

كُلَمَا أفْرَحُ أخْطُو سَائِلاً عَيْنَيْكِ

مَا أرْوَعَ ألْلَحْظَةَ وَمَا أفْظَعَ أليَقَظَةَ

فَأنَا لا أعِي بِاللاوَعِي أنَكِ يَا أمِّي لَسْتِ مَعِي

ألألَمُ سَيَدُومُ جَدِيداً وَالجُرْحِ لَنْ يَشِيبَ

صَائِمٌ أَنا عَن الإبْتِسامِ

وَحُزْني يَرْوي عَطَشَهُ مِنْ دُموعي

لان َدُموعِي دُخانٌ لِنارِ فرقَتُكِ

لكِنَها لَن تُطْفِئَ جَمْرَةَ وِحْدَتي

 

عِنْدَ آخِرَ نَفَسٍ لكِ                                   

تَوَقَّفْتُ أنا عَن اسْتِنْشاقِ الحياة

وَبَدَت السَّعادَةُ كَبَسْمَةٍ صامِتَةٍ

لِشَفَتَينِ إذْ تَكَلَّمَتا كَذِبَتا

أَفْكاري تَنْطِقُ لُغَةَ الشّعْرِ

تُخَدّرُ الألَمَ لِتُتَرْجِمَهُ جَمالا

وَلُغَةُ أُمّي عُيونٌ

نَومُها السَّهَرُ وَأَحْلامُها التَّضْحِيَةُ

 

لَمْ أخْلَعْ شَعْرَ ذََقْني

حَتّى حَنّطْتُ آخِرَ قُبْلةٍَ لكِ

غَسَلْتُ وَجْهي بِدُمُوعِي

ألَّتِي لَمْ تَتَوَقّفْ حَتّى بَكت كُلَّ ذِكْرَياتُكِ

ألَّتِي تَحَوَّلَتْ إلى تَجاعيدَ رُسِمَتْ بِصَوتِكِ

بَسَماتُ طِفْلٍ عَلى وَجْهي

حَفَرَها الزّمانُ أَنهارَ دُموعٍ

تَصُبُّ في بَحرٍ أَنْتِ فيهِ الأفقُ

أعُومُ إلَيكِ مُنْهَكاً

وَأعْرِفُ إِني يَوماً سَأرْسُو شَاطِئَكِ

بِقَارِبٍ شِرَاعُهُ الغَرَقُ

بَحرٌ مَيِّتٌ أَنتَ وَلكِنّكَ الأجْمَلُ بِعَيْنَيَّ

فَلَعَلَّ فِي المَوتِ جَمالاً لا نُدْرِكُهُ؟

 

 

*

كَتَبْتُهَا لَكِ يَا أمِّي                                      

 

رَسْمِيَّه حَامِدْ - أمْ آلوَلِيدْ

                                  

2002/11/26 – 1950/2/10                               

 

 

 

 2003 / 3 / 21

 

 

 

أهْدِيهَا لأمِّي بِمُنَاسَبَةِ عِيدْ ألأمِ

 

وَلِكُلِّ الأمَّهَاتِ ألْلاتِي يُذَكِّرْنَنِي بِأمِّي

َ

لأخْتِي رُلَى وَأخَوَايَّ خَالِدْ وَعِمَادْ

 

وَإلَى أمِ أمِّي, ألجَدَّه فَاطِمَه

 

 

 

 

شُكُرْ خَاصْ:

 

 

أخُصُ بِآلذِكْرِ صَدِيقَايَ

 أمْجَدْ مُوسَى ( أبُو آلأمِيرْ ) وَحَاتِمْ دَرَاوْشِه ( أبُو عُدَّيَ )

 عَلى ألمُسَاعَدَة اللَغَوِيَة.

 

أوَدُ أنْ أخُطَ جُمْلَةَ شُكْرٍ بِجَمَالِ تَنْقِيحِ ألأسْتَاذُ أحْمَدْ عَوَضْ لِقَصِيدَتِي،

 

وَأنْ أُشَكِلُهَا أنْغَاماً عَذْبَةً بِصَوْتِهَا كَتَشْكِيلِ رَبَابْ عَوَضْ لِلُغَةِ أمِّي.

 

 

 

                 ********

משורר המדבר: וליד חאמד

 

שפת  אמי

 

החזה שלך היניק לי את חיי

והחזה שלך ינק ממך את חייך

היית לחי לחיוכיי

ותישארי לחי לדמעתיי

רוצה אני ללמוד לבכות כמו תינוקות

ולאהוב את האנשים כמו שאהבתיני

 

את הדיבור למדתי כהד לקולך בילדותי

והיום אני יתום שמבכה את יגונו כהד לשתיקתך

הורשת לי את חלומותיך כדי שאחייה אותם כאהבה בחיי

ולך אני נותן במתנה את זיכרונות ילדותי שאיני זוכר

תפסת את ידיי בעינייך ולמדת אותי ללכת

וכשהלכת ממני נפלתי ארצה וזחלתי לצלך

היייתי ילד חייכן שהבכי שלו נרגע רק בחיקך

ונהייתי גבר אבוד, שאם בכה שמח לאור זכרך.

 

היית מנגבת לי את הלחם במגע ידיך

ונותנת לי אותו כמנת אהבה לבית-הספר

ביום בהיר על מפתן הדלת מעיל היית לי נותנת

אותו הייתי לובש כדי שלא תתקררי מדאגה

ואם באחד הימים הייתי מתלונן על דאגתך

היום כולי קנאה בילדים שאמהותיהם מטיפות להם

וכל פעם שאני רואה אמא מציירת את אהבתה לבנה

אני מתוודע לתמונה חדשה לתווי אהבתך

 

 

דמעותיי משיגות את מחשבותיי

והשכחה שלי מחבקת את זכרונותיי

געגועיי כמבטים אבודים

מחפשים את עינייך ומאבדים את מאור עינם

איני יודע היכן את

ומה שלומך

ואיני יודע את הפרש הזמן

בין האדמה לבין הלא- אדמה

וחושש אני שאם אקרא לך

אטריד את מנוחתך

 

לימדת אותי לכתוב את האותיות אחרי הזריחה

ובאותן אותיות אני מספיד אותך אחרי שקיעתך

אני מתאהב בשפת אמי

ומנסה לאהוב אותך בשפתך

גידלת אותנו הרחק ממשפחתך

ושגדלנו נהיינו משפחה לגעגועייך

פנייך היו בית לעיניי

והבית בלי עינייך אינו בית

אני אחיה את חיי מחוסר בית

ואבנה בתים של שירה כקברים לזכרונותיי

אני כותב לך שתי שורות

ובין השורות תהיי היפה שבמטאפורות:

"כשחייכת המילון בכה

היה לך את יופי הירח, והיום אני חבר לבדידותו"

אצייר לך שורות אלה על פרח ואשלח אותו עם פרפר

שיביאו לגן עדן בו את הניחוח

ואם הפרח יבל, געגועיי לעולם לא יבלו

 

מוות! בקשה לי אליך

אנא אמור לאמי שלא תשכחני

כי אם אמות  באחד הימים

אהבתה תחיי אותי...

חולם אני על גן- עדן

ולא בגלל מנעמיו

אלא מתוך חמדנות לראותך

גיהנום יהיה לי גן-עדן אם הוא ישקיף על גינתך

כי היכן שתהיי, אמא, שם יהיה לי גן -עדן

 

אני משתוקק לנשיקה על פנייך, כי אני בהריון

נושא אני געגועים שנולדו זקנים ביום מותך

היית לי ברירת המחדל

והמוות היה לך בחירת האין-ברירה

אך עיני הדבש שלך לא בכו את המחלה

כשהשמחה מחייכת על פניי, אני רץ לעינייך

אוי לנפלאות הרגע ולמרירות ההכרה

 בלא מודע, אמי, איני מודע שאינך איתי

ופצעיי לא יגלידו

כי כאביי משתנים עם כל הכרה

שפתיי צמות, ואיני רעב לחיוכים

צערי מרווה את צימאונו מדמעותיי

כי דמעותיי עשן לאש פרידתך

אך אין ביכולתן לכבות את גחלת בדידותי

 

עם נשימתך האחרונה

הפסקתי לנשום את החיים

והאושר נראה כחיוך דומם

לשפתיים שאם ידברו ישקרו

מחשבותיי מדברות בשפת השירה

מרדימות את הכאב ומתרגמות אותו ליופי

ושפת אמי עיניים

ששינתן נודדת וחלומותיהן הקרבה

 

לא הסרתי את זקני מעל פניי

עד שחנטתי את נשיקתך האחרונה

שטפתי את פניי בדמעותיי

שלא פסקו עד שבכו את כל זיכרונותייך

שנחפרו קמטים שצוירו בקולך

חיוכים של תינוק על פניי

אותם חפר הזמן כנהרות של דמעות

שנשפכים לים שבו את האופק

שוחה אני אלייך מותש

ויודע שבאחד הימים אעגון בחופך

בספינה שמפרשיה הטביעה

ים מת אתה! אך בעיניי אתה היפה מכולם

אולי במוות ישנו יופי שאיננו מודעים אליו?

 

*

מוקדש לאמי ביום האם, ולכל האימהות שמזכירות לי אותה

 

לסבתא פאטימה שתבדל לחיים ארוכים

 

לאחותי רולא ולאחיי חאלד ועימאד

 

 

21 מרץ 2003

 

 

 

נכתב בשבילך אמא

 

רסמייה חאמד

 

 10 פברואר 1950 – 26 נובמבר 2002

 

 

 

תורגם ע"י: וליד חאמד, אמל אקעיק

***************

 

 

The Desert Poet - Walid Hamed

 

My Mother Tongue

 

Your breast fed me my life,

And your breast milked from you yours.

You were a cheek for my smile,

And you will remain a cheek for my tears.

I want to learn crying like babies,

And to love people like you loved me.

 

I learned how to talk,

Echoing your voice as a child.

Now I am crying poetry,

Echoing your silence as an orphan.

You bequeathed me your dreams,

To wake them up as love in my life,

And I gave you the memories

That I cannot recall from my childhood.

 

You taught me how to walk,

Holding my hands with your eyes,

And when you left, I fell on the ground,

Crawling to your shadow.

I was a smiling baby

Whose cries would find comfort only in your lap,

And now I have become a lost man

Whose cries smile with your memory.

 

You used to dip my bread with your touch

As a snack of love for school.

You gave me a jacket on a clear sky day,

And I would wear it to warm your worries.

In the past I complained about your concerns,

But now I am jealous of kids scolded by their mothers.

When I see a mother drawing her love for her child

I discover a new canvas for the face of your love.

 

My tears precede my thoughts,

And my forgetfulness embraces my memories.

My yearning is a lost gaze

Searching for your eyes, and becoming blind.

I do not know where you are, or how you feel.

I do not know the time differences

Between earth and non-earth,

So I am afraid that if I ask for you,

I will disturb your rest.

You taught me how to write, after sunrise.

In the same letters I eulogized you after your sunset.

I am falling in love with my mother tongue

Trying to love you in your language.

You raised us up far away from your family,

And we grew up to be a family for your yearnings.

Your face was a home for my eyes,

And a home without your face is just a house.

I will live my life homeless,

And build stanzas as graves for my memories.

 

I am writing you a stanza,

And you will be the beauty of its metaphor:

“If you smiled, the dictionary would cry.

You had the beauty of the moon

And now I have its loneliness.”

I’ll draw the stanza on a flower

And send it with a butterfly

Flying to heaven whose scent is you,

Even while the flower wilts,

My yearning won’t.

 

Oh, death! I have only one thing to ask

Please tell my mother not to forget me

Since if I die one day

Her love will revive me…

Mom, I dream of heaven, not for its grace

But out of greediness to behold you.

I will live heavenly in hell

If my terrace overlooks your garden

For wherever you are Mom, is heaven for me.

 

I am craving to kiss your cheek

For I am pregnant with the yearning

That was born with your death.

You were my default, and death

Was your last option

Yet, your brown, honey eyes

Did not cry over illness.

Whenever I am happy

I reach out for your eyes.

How great is the moment,

And how awful is alertness,

As I do not realize

In my unconsciousness

That you are not with me, Mom.

My injury will not heal,

For my pain alters whenever I bleed.

 

 

I am fasting from smiling,

While my sorrow quenches

Its thirst with my tears. 

And my tears are a smoke

For your separation’s fire,

Yet they will not put out the embers

Of my loneliness.

 

With your last breath I stopped inhaling life,

And happiness seemed to have a mute smile.

Yet, if its lips spoke, they would lie.

My thoughts speak the language of poetry,

Quieting the pain, translating it into beauty.

And my mother speaks with her eyes

Whose sleep is wakefulness,

And whose dreams are sacrifice.

 

I did not remove my beard

Until I fossilized your last kiss.

I washed my face with tears,

That did not stop flowing

Until I cried out all your memories,

Which turned into wrinkles,

Drawn with your voice

Smiles of a child etched on my face,

Carved by time into rivers of tears

That poured into a sea,

Whose horizon is you

Exhausted I swim to reach you

And I know one day I’ll anchor off your coast

In a sailboat whose compass points towards you.

Oh Sea, you are death! But for me,

You happen to be the most beautiful.

Is there perhaps a beauty in death that we do not realize?

 

To my mother on Mother’s Day,

To all the mothers who remind me of her,

To my sister Rula and to my brothers Khaled and Imad.

And To my grandmother, Tata Fattima.

 

Translated And Edited From Arabic By: Walid Hamed, Erin Cianchette, Amal Ekaik and Jared Willis.

 

___________________________________________

 

 

غادة ٍادريس

 

 ٍارم همومك

 

في بئر لا قرار له

في عالم مجهول...

ألق بهمومك ومصائبك...

تحت أشعة الشمس

احرقها وأشعلها...

وٍالا

لا تستطيع الشمس أن تشرق

لا يستطيع النهار ملاقاة نفسه

وستخرج صراصير الليل...

وستسمع اصوات البوم

وستصبح قصائدك معتمة..

فارم بهمومك لبحر الهموم

وهب لنفسك حياة السعداء

يا صاحبي

عانق الحياة..

فليست أيام حياتنا كثيرة

والحياة مدّة محدودة

ولكل حي فترة

فارم همومك

وألقها ...

في نار جهنم...

***********

 

ע'אדה אדריס

 

השלך את דאגותיך

 

בבאר ללא תחתית

בעולם אפל

השלך את דאגותיך וצרותיך

תחת קרני החמה

שרוף אותם

ואם לא

לא תוכל השמש לזרוח

ולא יוכל הבוקר לפגוש את עצמו

וייצאו צרצרי הלילה

ותשמע את קולות הינשוף

ואפלים יהיו שיריך

אז השלך את דאגותיך לים הדאגות

ותן לעצמך במתנה את החיים של המאושרים

חברי…

חבק את החיים

ימי חיינו אינם רבים

והחיים תקופה קצובה

ולכל חי תקופה

השלך את דאגותיך

וזרוק אותן

באש של גיהנום.

 תורגם ע"י: אמל אקעיק

**********

 

Ghada Edris

 

Dump your Worries

 

In a bottomless well

In a mysterious world

Dump your worries and disaster

Under the flames of the sun

Put them on fire and burn them

If not

The sun cannot rise

And the morning cannot meet itself

And the cricket of the night will appear

And you will hear the sounds of the owl

And your poems will become dark

So throw your worries in the sea of worries

And endow yourself the life of the happy

My friend

Embrace life

For our days are not many

Life is a limited period

And every living a period

So throw your worries

And dump them

In the fire of hell!

 

Translated by: Amal Ekaik

 _____________________________

 

 

غادة ٍادريس

 

هجرة البشر الى القمر

 

ما عدت أحن  ٍاليك

ولا أشتاق لرائحة اغفائك العميق

وعزف موالك الملوّن

وغقلك المعصور المدوّن

على صفيح أبيض قد تلوّث

 

كرة أرضية أنت..

أم ماذا؟!

حلم أنت أم وداع

لأنفس بشريّة خافية

من قلوب ترفض أن تزرع

في أبدان تبغي الشذوذ راعيها

والغدر المشؤوم حاميها

 

صفحة بيضاء أنا

في هذه الأرض

أرض القحط والعار..

التي

هجرتها

عناوين الحب والضياء

أرض السراب والعذاب

أرض التار والدّمار

صفحة بيضاء أنا

والنار السوداء من حولي

تمد ألسنتها كلما

التفتت عيناي التفاتة نقاء

أو حملت يداي رشفة عسل

 

 

وما عدت أحن ٍاليك ..

ما عدت..

أشتاق لرائحة أغفائك العميق

وعزف موّالك الملوّن

وبهرجة أضوائك الشاحبة

موّالي لي..

ولي أيامي المخبّاة

في ضمير الغيب

 

 

"قشمري" أنا..

كخندق من نوافذ

فيه يبني العنكبوت خيوطه

لينقذ فريسته..

ماذا...؟! لماذا..؟!

لأنك لن تعيشي حياتي

ولن تموتي مماتي

 

أكرة أرضية بشرية أنت

أم ماذا؟!

هل لوني من لونك

أم ماذا؟!

هل أنا منك

أم ماذا؟!

ما عدت أحن ٍاليك

ولا أشتاق لرائحة اغفائك العميق

 

*قشمري: دمج لقمري وبشري

**********

 

ע'אדה אדריס

 

הגירת האדם לירח

 

איני מתגעגעת אליך יותר

ואיני מתגעגעת לריח שנתך העמוקה

ולנגינת שירתך הצבעונית

ולשכלך הסחוט המעוגן

על ניקל לבן שהזדהם.

 

כדור ארץ את

או מה?!

חלום או פרידה

לנפשות אנושיות מוסתרות

מלבבות שמסרבים להישתל

בגופים שבחרו בסטייה כמטפל

ומבקשים מהבגידה השנואה לשמור עליהם

 

דף לבן אני

באדמה זו

אדמות בצורת וחרפה

שכתובות האהבה והאור

נטשו אותן

אדמה של פטה-מורגנה וייסורים

אדמה של אש וחורבן

דף לבן אני

והאש השחורה מסביבי

שולחת את להביה בכל פעם

שאני מסובבת את עיניי במבט של טוהר

או מחזיקה בידי קומץ של דבש

 

ואיני מתגעגעת אליך יותר

לא עוד

מתגעגעת לריח שנתך העמוקה

ולמנגינת שירך הצבעוני

ולסינוור אורותיך החיוורים

שירי שלי

ולי ימיי המוסתרים

במצפון מסתורי העתיד

 

"ירחנושי" אני*

כבונקר עשוי מחלונות

בו טווה העכביש את חוטיו

כדי להציל את טרפו

מה..?! למה..?!

כי את לא תחיי את חיי

ולא תמותי את מותי..

 

האם כדור ארץ אנושית אני

או מה?!

האם צבעי מצבעך

או מה?!

האם אני ממך

או מה?!

איני מתגעגעת אליך יותר

ואיני מתגעגעת לריח שנתך העמוקה.

 

* שילוב של "ירח" ו"אנושי"

תורגם ע"י: אמל אקעיק

**********

Ghada Edris

 

The Immigration of Man to the Moon

 

I do not long for you any more

And I miss not the smell of your deep sleep

Or the melody of your colored song

Neither your smashed brain that is documented

On a contaminated white nickel

 

Are you an earth

Or what?!

Are you a dream or a farewell

To human souls hiding

From hearts that reject to be transplanted

In bodies which seek the mastery of deviation

And the protection of the loathsome betrayal

 

I am a blank page

In this earth

Land of draught and disgrace

Which the addresses of love and light

Have immigrated from

Land of mirage and agony

Land of fire and ruins

I am a blank page

And the black fire around me

Sends its flames

Whenever my eyes turn with a pure look

Or my hands hold a sip of honey

 

 

I do not long for you any more

And I miss not the smell of your deep sleep

Or the melody of your colored song

Neither the spark of your dim lights

My songs is for me

And I have my days hiding

In the conscience of future

 

I am “mohuman”*..

As a trench of windows

Where the spider builds its nest

To save his prey..

What..?! Why..?!

Since you shall not live my life

And die my death

 

 

Or a human earth

 or what?!

Do I have your color

Or what?!

Am I from you?!

Or what?!

I do not long for you any more

And I miss not the smell of your deep sleep

 

 

* a combination of "moon" and "human"

 

 

____________________________

 

هبة الشمالي

 

خذلني الموت

 

خذلني الموت..

أورثني

مشنقة دموع سخية

وحنين

يكتظ في ذاكرة رخام

يظنني

أمر..

وبيديّ حفنة أقحوان

ألقيها

مع بعض سلام

يتمتم يأسي المبعثر

وأعبر

وينسى

أني أضعت نفسي

بجنازة نفسي..

وأنتهيت..

وثورة الكلام في فمي..

تعيد وشوقي

أسيل

أسيل...

 

خذلني الموت..

في عملية سطو

على كل حلم جميل...

حولني

لتوغل فيّ

لمنفى, لقصيدة بكاء..

تبكيه وتبكيني..

أضعت وجهة مشاعري

رمّدة عينيّ

ما عاد.. من بعدك

شيء يعنيني..

أحترق في عاهات ظلي

أثكل كلي في كله..

علنيّ..

أتناسى.

أنك يا موت..

غلبتني...

خذلتني...

 

خذاني الموت

أربك فضولي الى اللجوء

والأحلام مضرجّة..

ترتمي بمراحل النواح..

تبكي..

أزيز جراح...

ثأر, حطام, نواح...

لحداد الليل..

يجن أبدا صباح..!

 

الطريق عار..

الامن انهزام الخطى..

لرفات, لذاكرة تتثائب

والنار عاصفة..

تنادي...

"أسيل عينيّ..

يا ذخيرة الروح

تعال اليّ

أجالس الفيء بعينيك..

واخبرك..

عن مدى أحلامي المغبرة..

بافتقادك الموجع"..

 

أطربني سعال الأنتظار..

المستقيل...

وانتظرت..

فاتاني عمرا في كفن..!!

 

شلّت حروفي

وأنتهيت

خذلني الموت

 

لذكرى أسيل عاصلة من عرابة الذي أستشهد في أحداث أكتوبر 2000 وهو في السابعة عشر من عمره.

**************

 

היבה שמאלי

 

המוות אכזבני

 

המוות אכזבני

הוריש לי

גרדום של דמעות נדיבות

וגעגוע

שמצטופף בזיכרון משיש

הוא חושב שאני

עוברת…

ובידי חופן כלניות

אותו אני משליכה

עם מעט שלום

שמגמגם את ייאושי המפוזר

ועוברת אני…

ושכח הוא

שאיבדתי את עצמי

בהלוויה של עצמי

ונגמרתי…

וסערת הדיבור עדיין מתחוללת בתוכי

ומשננת

אסיל

אסיל...

 

המוות אכזבני

במעשה שוד

על כל חלום יפה…

וגרם לי

לפלוש לתוכי

והפכני לגלות, לשיר בכי…

מבכה אותו ואותי...

איבדתי את מצפן רגשותיי…

פנינת עיניי

אחריך לא נותר

דבר שמעניין אותי

נשרפת אני בצלי המעוות

שוכלת את כולי בכולו…

אולי…

אני אוכל לשכוח

שאתה מוות…

הבסת אותי...

אכזבת אותי...

 

המוות אכזבני

בלבל את סקרנותי למקלט

החלומות מתבוססים בדמם…

נרגמים בשלבי היללות

בוכים…

חזיזי פצעים…

נקמה, הרס, יללות…

לאחר אבל הלילה

לעולם לא יגיע בוקר…

 

הדרך עירומה

הביטחון תבוסת הצעדים…

של אפר, של זיכרון מפהק

והאש סוערת…

קוראת…

"אסיל, עיניים שלי…

תחמושת הנשמה

בוא אליי

אשב עם הצל בעיניך

ואני אספר לך

על מידת חלומותיי המאובקים

בחסרונך הכואב"

 

הנעים את אוזניי שיעול ההמתנה

הפורשת

וחיכיתי

והביא לי חיים בתכריך…!

 

שותקו אותיותיי

ונגמרתי

והמוות אכזבני..

 

(לזכרו של אסיל עאסלה  מעראבה שנפל במאורעות אוקטובר 2000 כשהוא רק בן 17)

 

תורגם ע"י: אמל אקעיק

********

 

 

Hiba Shamali

 

Death Has Betrayed Me!

 

Death has betrayed me

It bequeathed me

Gallows of lavish tears

And longing

Crowded in a marble memory

Thinking

I pass on,

With a bunch of chrysanthemum in my hand

And throw it

With some greetings.

My scattered despair mumbles

And I pass on,

The revolution of speech in my mouth

Repeats:

Asel,

Asel,

*

 

Death has betrayed me

In a process of writing a line

On every beautiful dream

It turned me into a poem of weeping

That weeps for him

And weeps for me.

Nothing “after you”

Concerns me

I am burning in his shadow

I am being bereaved of all my days with him

I may probably forget

That you, O Death,

Has beaten me,

And betrayed me!

*

Death has betrayed me

My bloodstained dreams

Are thrown into the bottom of lamentation.

They cry!

Roars..Wounds

Revenge ..Wailing

Morning always longs for

The mourning of darkness.

The road is deprived of everything

Except for the defeat of steps

The fire is stormy

Calling:

“Asel, my friend,

come to me like in the past.

Let me sit with your eyes,

And talk to you

About the dreams covered with the dust

Of your missing

Come!”

I waited,

But he came to me in a shroud

To return me only to pursuing agonizing sadness

My letters are paralyzed

 

And death betrayed me!!

 

 

 

 

In memory of Asel Asleh from Arabe in the Galilee who was killed by IDF soldiers in October 2000. Asel was only 17 year old when he died.

 

 

 

 

____________________________________________________________________

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

POEMS WRITTEN IN HEBREW

 

 

 

אורית סער

 

 

*

 

ביום שבו יושל עורי,

המחוספס,

הסרבני,

תהיה קדושה.

תהיה תחושה

של אלמוות.

והנחש היהודי,

המסיט,

המשתק,

המתהלך על גחונו,

יקבל את ברכתו של בודהה.

המחוספס,

הסרבני,

תהיה קדושה.

תהיה תחושה

של אלמוות.

והנחש היהודי,

המסיט,

המשתק,

המתהלך על גחונו,

יקבל את ברכתו של בודהה.

 

*****

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

اوريت ساعر

 

 في يوم بدء معرفتي

 

في اليوم الذي أُزِيل  به جلدي

الخشن

الآبي,

ستحل القدسية

ويستبد شعور

الخلود.

والافعى اليهوديه

المحرضه

والمصيبه بالشلّل

المتبختره على بطنها

ستحظى بِِبَرَكَة بوذا.

ترجمة: أمل أقعيق

 

*****

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Orit Saar

 

*

On the day when my

rugged,

spiteful

skin be shed,

there will be sanctity.

There will be a sense

of immortality.

And the Jewish serpent—

the beguiling,

the paralyzing—

that roams upon its belly,

will be graced with Buddha’s blessing.

 

Translation: Yisrael Levin

 

__________________________________

 

אורית סער

 

אנא בחיבאק

 

יש אנשים בתוך האוזן שלי

והם מדברים ערבית

מה הם אומרים?

מה הם רוצים?

למה הם מדברים ערבית בתוך האוזן שלי?

אולי הם לא מדברים אלי?

אז אם כך, למה הם מדברים בתוך האוזן שלי?

ואם הם מדברים אלי, אז למה בערבית?

ואני הרי לא מבינה מילה בערבית

רק בחיבאק

רק בחיבאק אני מבינה

ואף אחד מהם לא אומר לי אנא בחיבאק.

 

*********

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

اوريت ساعر

 

أنا بحبك

 

هنالك أناس في أذني

يتحدثون العربية

ماذا يقولون؟

ماذا يريدون؟

لماذا يتحدثون العربية  داخل أذني؟

ربما لا يتحدثون معي؟

إذن, لما يتحدثون داخل أذني؟

واذا تحدثوا إلي, فلما العربية؟

فأنا لا أفهم أية كلمة عربية

سوى "بَحِبِّك"

فقط "بحبك" أنا أفهم

ولا أحد منهم يقول لي أنا "بحبك"

 

 

 

ترجمة: أمل أقعيق

 

 

******

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Orit Saar

 

Ana Bkhibak

 

There are people in my ear

And they are speaking Arabic

What do they say?

What do they want?

Why do they speak Arabic inside my ear?

And if they do speak to me, why in Arabic?

For I don’t understand a word in Arabic

Only bkhibak

All I understand is bkhibak

And none of them tells me ana bkhibak.

Translator: Yisrael Levin

 

 

ליאב שמריז

 

*

כשגיליתי שהסנה אוכל

נשברתי

כי רציתי להיאחז בעליו

ואת, ראית את רסיסי עפים ברוח

תלושים

עלובים

מפוחדים

אז אספת אותי ונתת בי דברתך:

"לא יהיה לך אלוהים אחרים על פני"

לכן אני מחבק אותך

אהובתי

********

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ليآف شامريز

 

 

 

*

عندما أكتشفت أن الشجيرة قد أحترقت

إنهَرْت

لانني رغبت في التّمسّك باوراقها

وأنت, شاهدت شظايا جسدي تتطاير مع الرياح

منتزعة

بائسة

خائفة

وعندها جمعتني ولقنتني:

"لن يكون لك اله آخر غيري"

لذا اضمك

حبيبتي

ترجمة: أمل أقعيق

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Liav Shamriz

*

When I realized the bush was consumed

I was shattered

For I wanted to cling unto its leaves

And you, seeing my splinters scattered in the wind—

Weak

Miserable

Frightened—

You gathered me and unto me gave your word:

“Thou shalt have no other God before me”

Therefore I hold you

Dear

Translator: Yisrael Levin

 

 

אסף דבורי

 

*

אבי, שלימד אותי שתיקה

מהי, שתק לי פעם "בני,

אסוף אבנים בימיך

בכדי להכביד על עיניך בלילות."

אבל אני סירבתי ואספתי בימי מילים

שהתפוצצו בפני כבלונים בידיו הלא מאומנות

של ילד בן שלוש.

ובלילותי,

היו עיני נעצמות

מחמת המאמץ שבבכי.

 

************

 

أساف دفوري

 

*

أبي الذي علمني ماهية الصمت

صمَتَ لي مرة "بني,

إجمع حجارة في حياتك

كي تثقل على عينيك في لياليك".

ولكني رفضت وجمعت في ايامي كلمات

أنفجرت في وجهي كبالونات في يدين غير مدربتين

لطفل في الثالثة.

وفي ليالٍ,

كانت عيناي تغمض

من جهد البكاء.

 

ترجمة: أمل أقعيق

 

***********

 

Asaf Dvori

 

*

My father who taught me silence

silenced me once "son,

gather stones in your days

to burden your eyes in the nights."

But I refused and in my days gathered words

which burst in my face like balloons in the untrained hands

of a three year old child.

And in my nights,

my eyes would shut

caused by the strain of crying.

 

Translator: Meitar Sela

 

 

 

 

 

מני אלבוים

 

*

קרן מצביעה על סרטנים קטנים

שרצים על כף הקלע, בין העולם

החיצון של הרוח לעולם הפנימי של המים.

רצים,

מוטרפי חשק,

על המרה השחורה של סלעי הכורכר בקיסריה.

פרות ים, ערומים,

מופשלים,

חבוטים,

כמו בחתונה קתולית, בבטנה צדופה

וחרסית ישנה.

יש לי תמונה גולמית של קרן

על רקע קקטוס מצהיב ונוזלי,

שרה אל מלא רחמים על זיווג שכשל.

היא עדיין מלובשת שחור,

ועדין תופרת לי אבני טורקיז על חוט דייגים

מהודק, שכרוך אלי ואליה,

בזיז רוכסן,

לנצח נצחים.

 

 

*************

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مني البويم

 

*

كيرن تشير الى سرطاناتٍ صغيرة

تركض على تجويف المقلاع بين العالم

 الخارجي للرياح والعالم الداخلي للمياه,

تركض,

مهووسة بالرغبة,

فوق صخور قيساريا الكئيبة.

فواكه بحرية, عارية,

مجردة من ملابسها,

مفجوعة,

كما في زواج كاثوليكي, وفي رحمها صدفة

وأرض وحلية قديمة.

لدي صورة خام لكيرن

على خلفية صبّار مصفّر وسائل,

وهي تغني "لإله الرحمة" على تزاوج قد فشل.

لا زالت ترتدي الاسود,

ولا تزال تنسج لي أحجار الفيروز على خيط صيادين

وثيق, يلتف حولها وحولي,

بزمام يجمعنا

لأبد الآبدين

 

ترجمة: أمل أقعيق

 

********

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Meni Elbaum

 

*

Karen points at the little crabs

that run in the middle regions, between

the external world of spirit and the internal world of water.

Running,

crazed by passion,

upon Caesarea’s melancholy sandstone rocks.

Sea fruits, naked,

stripped,

wretched,

as in a Catholic wedding, with a lining concave as a shell

and old clay soil.

I have a raw image of Karen

On the background of a yellowing, liquid cactus,

Chanting El Maleh Rahamim for a match that failed.

And she still wears black,

and still sews me turquoise stones on a tight fishing string

that binds us to each other,

fastened on a bracket,

for ever and ever.

 

Translator: Yisrael Levin

 

___________________________________________________________

 

מני אלבוים

 

*

 

יש משהו באימא,

פרח ממארת,

שגורם לי למות.

הזרע החם של אבא

תפס אותה בראש, והרים אותה

והמליט אותי, לתוך הכנפיים

האחוריים של הירך.

נידמה לי שמאז שנים

סחוף ומותש

בין ורידיה

אני מגרד בציפורן את מה שנשאר

לי מטעם החיים.

את מה שמתבוסס לצאת משפתיה הסגורות,

אני משאיר לאחרים

לאחי.

אימא- לשפתיים שלך טעם של מוות,

אבל לפות שלך טעם של חיים.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مني البويم

 

شيء في أمي

 

في اسم امي ذكرى سرطانية

وردة عبيرها الموت

المني الدافىء لأبي

أمسك برأسها, ورفعها لتنجبني

في داخل الاجنحة الخلفية لساقيها.

هيأ لي منذ سنين

وأنا منجرف ومنهك أبحر

بين أوردتها

وأخدش باظفري ما تبقى

من طعم الحياة.

ما يتمنى أن ُينطَق من شفاهك المغلقة

أترك للآخرين

لأخي.

أماه, لشفتيك طعم الموت

ولكن لمهبلك طعم الحياة.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Meni Elbaum

 

*

There is something in mommy,

a malignant flower,

that makes me die.

Daddy’s warm sperm

caught her by the head, and lifted her

and calved me into the hinder wings

of the thigh.

It seems to me that for years hence,

swept away and exhausted

between her roses,

I scratch with a fingernail that which was left

for me from the taste of life.

That which swarms to get out of her closed lips,

I leave to others

to my brother.

Mommy—your lips have the taste of death,

but your vagina has the taste of life.

Translator: Yisrael Levin

 

מאיה גולדשטיין

 

*

"שנה קשה

הפרחתי אליך ממרומים"

פורמלין,

בלונים ספוגי פורמלין

הנחתי

על מפתן דלתך

 

כשקיות קוקאין

לבנבנות, יפיפיות

נחתו עליך

מתנותיי

 

"אני אוהב אותך"

וזו לא אהבה שמימית מי

יודע מה

אני רוצה לתנות

עמך

אהבים אז אני שולח

 

גם לא אהבה מימית, סתם

תשוקה להיות קצת בן אדם

מדי

פעם

כשמתחשק לי

 

לכאוב

דרכך

זה מושך

את הזין שלי

שמזדקר מדי פעם

ודוקר

את הצד האחר

שחסר לאדם

 

ולי

 

*******

 

 

مايا جولدشتاين

 

*

"عام صعب

صعدت اليك من السماء"

فورمالين,

بالونات مشبعة بالفورمالين

تُرِكَت

على عتبة بيتك

 

كأكياس الكوكايين

بيضاء, جميلة

أنقضت عليك

هداياي

 

"أحبك"

وهذا ليس حب الّهي

أريد أن أمارس معك

 الحب لذا أبعث

 

و أيضا ليس حبا مائيا, مجرد

رغبة في أن أكون أنسانا قليلآ

وأحيانا

عندما يحلو لي

 

أن أتألم

من خلالك

يجذب

قضيبي

لينتصب أحيانآ

ويطعن

الطرف الآخر

الذي ينقص الأنسان

 

وينقصني

 

 

Maya Goldstein

 

*

“A difficult year

I bestowed upon you from above”

Formalin,

Balloons soaked with formalin

I left

On your threshold

 

As white, beautiful

Bags of cocaine,

My gifts

Were set down upon you

 

“I love you”

And this is not much of a

Celestial love

I want to make

Love to you

So I send

 

Neither watery love, just

A desire to be a little bit human

Once

In a while

When I feel like it

 

To ache

Through you

It attracts

My cock

That gets hard once in a while

And pokes

The other aspect

That man is lacking

 

 

רני שחר

 

מתמטיקאית

 

כמו כל המשוררים גם את

ביסודך

מתמטיקאית.

 

אותה הסכין, בה

את מנקה את שורותיך

מכל מה שאינו

מדויק,

 

שימשה אותך גם איתי

 

*******

 

راني شاحر

 

رياضية

 

مثل جميع الشعراء أنت أيضا

أصلك

رياضية.

 

ذات السكين,

تنظفين بها سطورك

من كل ما هو غير

دقيق,

أستخدمتها أيضا معي.

ترجمة: أمل أقعيق

***********

 

Rani Shachar

 

Mathematician

 

As all poets, in essence,

you too

are a mathematician.

 

The same scalpel with which

you cleanse your lines

from all that is

imprecise,

 

has served you with me.

 

Translator: Yisrael Levin

 

 

_______________________________________________________________

 

רני שחר

 

חיוך

 

את נולדת חיוך

ואחר כך כֵּאֵב.

ידייך מפלסות בתוכו כמו דולפינים עצובים

בתוך רשת:

הם מובלים אל חוף מבטחים.

 

            *

 

על החוף תינוקת שקופה רצתה לחוש את טעם המתכת

של להב חד, ובטעות

בלעה אותו.

מאז, את מספרת, הוא מטלטל בגופך,

שורט את האותיות -

מ, ו, ו, ת,

 

יש לו חיוּת אדירה -

את לא מצליחה להיפטר ממנו.

 

            *

 

המוות הוא פוסטר

על קיר חדר השינה שלך,

פולחן לָאֵל

היורד אל המים

בחסות גבה הרחב של השקיעה.

 

            *

 

עומדת על גבו הרחב של לוויתן כחול,

את, ציפור קטנה,

דוהרת לעבר המוות.

ים של שריפה כתומה:

גלי האש נשברים עליכם,

הלהבות גואות אל השמש,

ואת זקופה,

לא עוצמת את העיניים,

לא נופלת.

 

            *

 

הביטי לאחור:

זרועות גלים

נשלחות בייאוש אל החול,

אצבעות המים מנסות להיתפס שם

ומחליקות.

את מוכרחה לבחור.

 

            *

 

רגליים שקופות זעירות

מתרוצצות בבוץ הרטוב.

את זורקת אבנים שטוחות

על פני המים,

והן ניתזות חזרה

ופוגעות בך.

 

            *

 

אני אומר: אני רוצה

להיכנס אליך

ולעטוף אותך מבפנים

בשכבות של פלסטיק ואוויר-

שיותר לא יכאב לך.

מפזר עליך את הבדיחות שלי,

כמו סוכריות צבעוניות

הניתכות על ציפור זעירה, מפרפרת,

לא מפסיק להתחנן שתצחקי,

 

כשאת מחייכת, השפתיים שלך

מתבלבלות זו בזו ומועדות.

 

 

**********

 

راني شاحر

 

أبتسامة

 

وُلِدتِ أبتسامة

وبعدها ألم.

يداك تمهد طريقها-كالدولفين الحزين

داخل شبكة:

بر أمان في انتظارها.

 

*

 

على الشاطىء, أرادت طفلة شفافة أن تذوق الطعم الحديدي

لسكين حاد, وخطأ

أبتلعته.

منذها, تحدثين, أنه يتمايل في جسدك,

ويخدش الاحرف-

م, و,ت

 

لديه حيوية هائلة-

لا تستطيعين التخلص منه.

 

*

 

الموت صورة

على حائط غرفة نومك,

عبادة لالّه

ينزل الى الماء

تحت رعاية الظهر الواسع للغروب.

 

*

 

واقفة على الظهر الواسع لحوت أزرق

انت, عصفورة صغيرة,

تعدو بسرعة نحو الموت.

بحر من النار البرتقالية:

امواج النار تنكسر فوقكم,

ألسنة اللهب ترتفع الى الشمس,

وأنت منتصبة,

لا تغمضين عينيك,

لا تقعين.

 

*

 

أنظري خلفك:

أذرعة أمواج

تتهاتف بيأس الى الرمال,

أصابع المياه تحاول أن تتمسك بها

وتنزلق.

يجب أن تختاري.

 

*

 

رجليك شفافة صغيرة

تتراكض في الوحل الرطب.

تقذفين حجارة مسطحة

على وجه الماء,

وهي تعود ثانية

لتصيبك.

 

*

 

أقول: أريد أن أدخل أليك

وأن ألُفك من الداخل

بطبقات من البلاستيك والهواء-

كي لا تتألمي ثانية.

أنثر عليك نكاتي,

مثل الحلوى الملونة

تتدافق على عصفورة صغيرة, ترتعش

لا أتوقف عن الرجاء بأن تضحكي,

 

عندما تبتسمين, شفتاك

تقع في شرك بعضها وتتعثر.

 

ترجمة: أمل أقعيق

***********

 

Rani Shachar

 

Smile

 

You were born a smile

and then pain.

Your hands probe it as sad dolphins

in a net:

led onto a safe shore.

 

 

*

 

 

On the shore, a transparent baby-girl wanted to feel the metallic taste

of a sharpened blade, and by mistake

swallowed it.

Since then, you say, it wobbles in your body,

carving the letters—

D, E, A, T, H,

 

It has tremendous vitality —

you cannot get rid of it.

 

 

*

 

 

Death is a poster

on your bedroom wall,

a worship of a god

that descends the water

hidden by the broad back of sunset.

 

 

*

 

 

 

Standing on the broad back of a blue whale,

you, a little bird,

riding towards death.

A sea of orange fire:

the blazing waves break over you,

flames rise to the sun,

and you, erect,

not shutting your eyes,

not falling.

 

 

*

 

 

Look back:

desperate arms of waves

are sent onto the sand,

liquid fingers try to cling

and slip away.

You must choose.

 

 

*

 

 

Tiny, transparent feet

scamper in the wet mud.

You throw flat stones

at the water’s surface

and they return,

hitting you.

 

 

*

 

 

I say: I want

to get inside of you

and wrap you from within

with layers of plastic and air—

so that you would not pain.

I scatter my jokes on you,

like colorful candies

cast upon a tiny, fluttering bird,

never ceasing begging you to laugh,

 

when you smile, your lips

entangle with each other and stumble.

 

Translator: Yisrael Levin

 

_______________________________________________________________

 

עמית מאוטנר

 

שִׁירוֹ שֶׁל פְּרִי

 

מַה שֶׁמַּרְפֶּה אוֹתִי

דַּוְקָא מַחְזִיק אוֹתִי:

בַּסְּתָו הָזֶּה אֲנִי עֲדַיִן

מְקַוֶּה לָךְ.

 

צִיפּוֹרַתִי!

בְּשָׂרִי בָּשֵׁל וּמְגוֹעֲגָע

לְמַקּוֹר רִאשׁוֹן

שֶׁבּוֹ יִגַּע.

 

מֵרֹב בְּשֵׁלוּת אֶפְשָׁר לְהֵרָקֵב.

עֲשִׂי כְּנָפַיִם מְהִירוֹת!

בְּעֶרֶב שֶׁכָּזֶה, נוֹקֵב,

לֹא דַּי הֱיוֹת תָּלוּי.

 

 

 

**********

 

 

عميت ماوثنر

 

أنشودة فاكهة

 

علامات وهني

تزيد من بأسي:

وفي هذا الخريف لا زلت

آمل قدومك.

 

عصفورتي!

نضجت أشواق اللب في داخلي

وهي تنتظر أول منقار

يلمسه.

 

سوف أموت عفنا من شدة النضوج.

فأفردي جناحيك بسرعة!

في ليلة كاحلة كهذه

لا يكفيني أن أكون معلقا.

 

ترجمة: أمل أقعيق

 

***************

 

 

Amit Mauthner

 

The song of a Fruit

 

That which releases me

really retains me:

On this fall I still

hope for you.

 

My bird!

My flesh is ripe and craving much

to feel a first beak's

touch.

 

So much ripeness can rot.

Make swift wings!

On a night like this, piercing,

to be suspended will not do.

 

Translator: Meitar Sela

 

_______________________________________________________________

 

 

 

ענת עובדיה

 

אבל בשתי מערכות

 

יש מלחמה בחוץ .

בצאתי מהמקלחת שמעתי אדם נופל

 

תנור האמבט עדיין פעל כשניגבתי מעלי את הטיפות,

רעננה כמו זה עתה נקטפתי, אגלי טל

מפרפרים על לחיים אדומות מן המים הרותחים

שהמריצו בעורקים דם

 

כמו לוליין על חבל הרצפה הדק, בריכוז תהומי

אני פוסעת בין הטיפות,

פחד המוות דוחף אותי כל הדרך

אל חדר הביטחון

מן המקלחת

וכל כובד משקלי ענוד על קצות האצבעות

 

והנה,  במשב אויר רפה מפי קריין החדשות

אני מאבדת שיווי משקל  וצוללת

אל פי התופת, צונחת

בקרבו צמא הדם :

 

אדם מת

 

ונפלתי גם אני, עירומה

כביום היוולדו, מתבוססת בדמה

של ערמת בגדים בשדה הקטל של המיטה;

זרוע משובצת על הכר, רגל בד משתלשלת מהמזרן,

והעיניים

מבקשות נחמה בעיני הקריין,

אך אלו מונעות ממני בגופן

ללקט שאריות חמלה

מן התהום הפעורה של מבטן

 

 

צינת החדר משיבה את הלובן אל הבשר,

ואני

משחירה את המסך בטוש עבה

ומורידה את זה שלי

כדי ללמוד היטב למבחן של מחר.

 

 

**********

 

عنات عوفاديا

 

حداد في معركتين

 

هنالك حرب في الخارج

عندما خرجت من الحمام سمعت رجلا يقع

 

أرسل جهاز التدفئة في الحمام حرارته عندما جففت قطرات الماء من جسدي,

منتعشة كما لو قُطِفْتُ الآن,

تلمع قطرات الندى على خدودي الحمراء متقيدة بحرارة الماء الساخن

الذي ضخ الدم في شراييني

 

مثل بهلوان يخطو على حبل رفيع أرضي

أتمشى بين القطرات بتركيز سحيق

ليدفعني الخوف من الموت من الحمام

صوب ملجأ الأمن

وكاهل ثقلي يزين أطراف أصابعي

 

وعندها, فقدت توازني في مهب هواء خفيف

أطلقه فم المذيع وغرقت الى داخل الجحيم

وهبطت في امعائه المتعطشة للدماء:

مات أنسان

 

ووقعت أنا أيضا, عارية

لأتمرغ في دماء

كومة ملابس مبعثرة

في ساحة قتال سريرية

يمتد ذراع على الوسادة, وتتدلى رجل من الفراش

وعيون

تبحث عن المواساة في عيون المذيع,

ولكن تلك تمنعني بجسدها

من ألتقاط بقايا شفقة

في هاوية نظراتها الجوفاء

 

 

 

برودة الغرفة تعيد البياض الى وجهي

وانا أسود الشاشة بقلم ثقيل

فأحضر قلمي الخاص

لكي أدرس جيدا لامتحان في الغد.

 

ترجمة: أمل أقعيق

*************

 

Anat Ovadiya

 

Mourning in Two Scenes

 

There is war outside.

As I came out of the shower I heard a man falling

 

The radiator was still on

when I wiped the water drops off my skin,

fresh as if I was just picked, dew-drops 

quivering upon chicks red from the boiling water,

running blood through my veins

 

like an acrobat, outstandingly concentrated,

I’m walking between the drops,

the floor a thin rope,

the sense of terror impels me all the way

from the shower

to the shelter which is my room 

And my entire weight is carried by the tip of my toes

 

There, with a weak gust of air

Hatched from a news broadcaster’s mouth

I’m losing balance,

diving into the gorge of mayhem,

dropping into its sanguine entrails:

 

a man has died

 

And I, too, fell down, naked

as in the day of his birth,

wallowing in the blood of a clothes stack

in a bed which is a carnage field;

An arm inlaid within the pillow, a linen leg

Is hanging down from the mattress,

and the eyes

seeking comfort in the broadcaster’s eyes,

but they prevent me

from gathering traces of compassion

from the wide open oblivion of their gaze

 

The room's chill retains whiteness to the flesh

And I

Blacken the screen with a thick marker

And take off that which is mine 

to prepare myself well for tomorrow's test.

 

Translated by the poet

 

__________________________________

_____________________________

 

ענת עובדיה

 

האהבה השנייה בחיי

 

הייתה אתה,

דייר זמני במשכנות לבי השאננים.

 

הראשונה נגוזה לאוויר הפלדה של ירושלים

של מטה;

 

היה זה ערב ככל הערבים:

כהרגלנו בקודש, צעדנו

כחיילים מאומנים בטיילת ארמון הנציב,

דוממים, מרוחים שפתון הסוואה אדום,

חבוקים וחמים האחד לשני

 

וכשטענתי מחסנית

בדברי ימי אהבתי הראשונה

הקדמת לקרוא את האות לפרוץ הקרבות

והסתערת, ערום, מול מטח הקליעים;

לעולם לא אשכח איך שעטת אל התופת,

יד ביד עם התוקפת, מסיט

את כוונת המבט ממקור האש

ומרוקן אל השמים רק מעט

מעופרת שתיקתך

 

*

אחרי שלושה מטחי כבוד עדיין ניצבנו שם

יחד, מתבוננים בגופות הכוכבים המפוזרות ברקיע,

כמו אחרי פיגוע המוני

או יריות אקראיות אל תוך קהל;

כמו נהג לנוכח תאונה קטלנית,

ניסינו לחלוף והמשכנו

להסתכל

 

בשתיקה הגדולה של האפלה הירושלמית

עמדנו דום,  מקשיבים לצפירות העולות ויורדות

מהתחנה המרכזית של השמים,

לקולות הכוכבים הפצועים והנופלים,

כמו סימפוניה בלתי גמורה מאת מלחין הצדק החרש

ערבו לאוזנינו הצלילים

 

במגע הזהב של העבר

הפכנו כתלים לצלילי מלחמות   

ולרחשי הלב של אהבותינו הקודמות,

פערנו זו בזה

ובעולם

פצעים, פעמים רבות מספור,

כחול שעל שפת ים הדם השחור

לחוף ירושלים

 

****

 

عنات عوفاديا

 

الحب الثاني في حياتي

 

كنت الحب الثاني في حياتي

وسكنت مؤقتا في مساكن قلبي الهادئة.

 

سرق الهواء الفولاذي حبي الأول

في شوارع القدس التحتا,

 

وكانت لنا ليلة أخرى ككل الليالي

خطونا فيها كعادتنا

مثل جنود مدربين في منتزه القدس

صامتين, وأحمر شفاه مخادع يلون شفاهنا,

ودفء أجسادنا يحتضنا

 

وعندما شحنت ذخيرة

في حديثي عن قصة حبي الأول

أنطلقت قبل أعلان نشوب الحرب

وهجمت, عاريا, أمام أصلاء الرصاص

لن أنس أبدا كيف وطأت بقدمك على لهيب الإنفجار

يدا بيد مع المهاجمة, وعيونك

تنقل صوب نظراتها من مصدر النيران

وأنت تفرغ الى السماء

القليل من رماد صمتك.

 

*

بقينا في الوقوف هناك بعد ثلاث طلقات لمدفع التوقير

معا, نشاهد أشلاء النجوم المتناثرة في السماء

كما لو كانت بعد عملية تفجير جماعية

أو طلقات رصاص عشوائية على حشد قد تفرق,

إزاء سائق مر بحادث سير مميت,

حاولنا العبور , وبقينا

لننظر

 

في كحلة الصمت المخيم على الظلمة القدسية

وقفنا لحظة حداد, وأصغينا لصوت صفارات الحداد

من المحطة المركزية للسماء

لاصوات النجوم الجرحى والقتلى,

وأطربنا ايقاعها

مثل معزوفة موسيقية لم يتمكن ملحن كوكب المشتري الأطرش من اتمامها

 

بلمسة الماضي الذهبية

تحولنا لتلال ايقاع حروب

وخفقات قلب قصص حبنا السابقة

فغرنا كل في خليله

وفي العالم

جروحا لمرات عدة

كالرمال التي تغطي ساحل الدم الاسود

لشاطئ القدس

 

ترجمة: أمل أقعيق

 

***************

 

Anat Ovadiya

 

My Second Love

 

Belongs to you,

a temporary tenant in the serene abodes of my heart.

 

The first, vanished into the still air of

Earthly Jerusalem

 

It was an ever-ordinary night:

As we are used to, we walked

Like trained soldiers

on Armon Hanatziv promenade,

Silent, smeared with red camouflage lipstick,

Embraced and warm to one another

 

And as I loaded a magazine

With the history of my first love

You foresaw it as a sign for the battle to begin

And stormed, naked, against the salvo of bullets;

Never shall I forget how you galloped into the fire,

Hand in hand with your attacker, shifting

Your sight’s gaze from the source of fire 

And filling the sky only a little

With the lead of your silence

 

*

After three honorary salvos we still stood there

Together, gazing at the stars’ corpses scattered throughout the sky,

Just like after a mass terrorist attack or

A random shooting at a crowd;

Like a driver facing a fatal accident,

We tried to pass away but kept looking

 

In the great silence of Jerusalem’s darkness,

We stood still, listening to the rising and falling voices of sirens

Coming from the central station of heaven,

Hearing the voices of the wounded and falling stars,

Like an unfinished symphony by the deaf composer of justice

We took pleasure from the sounds

 

Under the past’s golden touch

We turned into walls for sounds of wars

And for the heart rustlings of our past lovers,

We gaped wounds

At each other

And in the world

Times as many as the sand-grains

Upon the bloody black seashore

Of Jerusalem’s beach

 

Translated by the poet

 

 

אודי זומר

 

אמזוג טיפה של שמן זית

 

אמזוג טיפה של שמן זית,

שתיקווה כמו עין צהובה על ביטנך,

ותשלח קרניים דקיקות ונוזליות,

צמיגות – בחריצי עורך.

אקצוץ עלים של פטרוזיליה ושמיר,

לחתיכות דקיקות, ואפזר אותם,

שיקפצו קיפצוצים מורעדים,

על התלתלים של ערוותך.

אשפוך שק של קמח מלא, משעורים,

על משטח רחב של עץ אלון,

ואגלגל אותך עליו סביב עצמך, עירומה

כך שהאבקה הגרעינית, החומה תרפד את כל כולך.

אגרוס כדורים קשים של פלפל שחור,

ואלוש אותם אל תוך בשרך,

עם אבקת פפריקה חריפה – שישלחו בך

צריבות חמות של עונג וזרמים של חום,

וייעורו בך גיצים דקיקים, וסימני ברק של אש.

אפרוס פרוסות עבות חמות

של חצילים על זרועותייך,

ולרוחבו של בית שחייך,

ואגלגל אל פיך מתוך עינך גרעינים של רימונים,

כמו טיפות אדומות,

מצטנפות לקודקוד דק בקצותיהן,

שימלאו את לועך, ויצטופפו מתוך שפתייך, יתפקעו להם מרוב עסיס,

ויזילו מיץ בחריצים שבצידיו של פיך,

שיקווה על סנטרך.

ויטפטף, טיפה אחר טיפה,

אט- אט אל לשוני,

המושטת אלייך.

 

***********

 

 

Udi Sommer

 

I Shall Pour A Drop of Olive Oil

 

I shall pour a drop of olive oil,

that will collect as a yellow eye on your belly,

and that will shine with fine, liquid rays,

viscid—in the slits of your skin.

I shall chop some leaves of dill and parsley

into little pieces and spread them

so that they’d skitter in trembling skitterings

on your pubic locks.

I shall pour a sack of whole-wheat flour, barley,

on a broad oaken board,

and roll you around yourself, naked, on it

so that the brown, grainy powder will enfold you entirely and softly.

I shall grind hard grains of pepper,

and shall knead them into your flesh

with hot paprika—that shall evoke

hot scorches of pleasure and currents of warmth,

and that shall educe thin flickers and gleaming signs of fire.

I shall slice thick, hot slices

of eggplant on your arms,

along your armpit,

and shall roll seeds of pomegranate from your eyes to your mouth,

like red drops

with their thin heads

that shall fill your mouth, and shall amass from within your lips, shall burst with sap

and ooze juices from the slits at the sides of your mouth,

that shall collect on your chin.

And shall drip, drop after drop,

slowly to my tongue,

which is reached to you.

 

Translator: Yisrael Levin

 

*************

 

أودي زومر

 

أصب قطرة زيت زيتون

 

سوف أصب قطرة زيت زيتون,

لتمتد كعين صفراء على بطنك,

وتشع خيوط نور رقيقة, سائلة

ولزجة تضيء تجاعيد جلدك.

سوف أفرم باقات من البقدونس والشبت

فرما ناعما لأنثرها

قطرات تقفز أرتعاشا

فوق خصال أنوثتك.

سوف أسكب كيسا من طحين القمح

على مسطح واسع من خشب البلوط

وأدحرجك عليه حول نفسك, عارية

حتى يكسو أطرافك المسحوق القمحي البني.

سوف أجرش حبوب صلبة من الفلفل الأسود

وأعجنها داخل لحمك

مع حفنة من البابريكا الحارة, لتبعث في أرجائك

لذعات حارقة من المتعة وتيارات دافئة,

وتوقظ بك خفقات رقيقة وبريق نيران.

سوف أقطع شرائح سميكة ودافئة

من الباذنجان على ذراعيك

وأدفنها تحت أبطك

ومن عينك أدحرج بذور رمان الى فمك

كالقطرات الحمراء

تنطوي حول نفسها مشكلة رأسا حادا في طرفها

وتملأ حلقك حتى تكتظ من شفتيك

وتنفجر من شدة العصير

ذارفةعصيرا في مسامات جوانب فمك

 ليرسو فوق ذقنك

ويقطر, قطرة بعد قطرة

رويدا رويدا الى لساني

الذي يمتد نحوك.

 

ترجمة: أمل أقعيق

_______________________________________________________________

 

יערה שחורי

 

לימונים

 

את אמא שלי ויש לי סימנים:

השיער משוטח מהכובע

תווי הפנים מחוקים בעיפרון חום

ומלבד זאת, שתינו אוספות לימונים

מתחתית מגרת המקרר שעל הגבעה הריקה

אחרי רעידת אדמה

כמו שתי אמהות ראשונות

כמו רחל ולאה,

לך הירוקים ולי הצהובים

 

הזמנים אינם משנים

אני ואת לא אוהבות לימונים

אבל נשארה לנו ירושה צומחת

ואחר כך מתכווצת לפלחים

אוצר במגרת המקרר לי ולך לימונים

לעשות שרשרת סוכה או מחרוזת פנינים לשים בפה ולהרגיש חמוצים

כמה טעם יכול למלא את הפה, אוף כמה חמוצים

 

וכשלא נבחין בצבעים, קחי את כל הלימונים

אספי אותם אל חזך רפדי בהם שקיעות גופך היי

גבירתנו של הלימונים

לאט ארד מהגבעה

 

הו אמא, אמא יקרה ראי צרורך מלוא הטנא הוא ליבנו

אהבת הלימונים

קחי בחזרה את הכובע עם תפיחת תלתליך הפתוחים,

את העיפרון החום שצייר את פנייך על כל הגבעה

שרטט את העולם חום ובטוח כמו אדמה עמוקה

קחי אותי אם תוכלי -

אך ידייך הפתוחות

מחזיקות חלל של לימונים.

 

*************

 

Yaara Shehori

 

Lemons

 

You are my mother and I’ve got my signs:

the hair flattened by the hat

the facial features erased by a brown pencil

and together with that, we both collect lemons

from the bottom of the refrigerator’s drawer that stands on the green hill

after an earthquake

as two primal mothers

as Rachel and Leah,

for you the green ones and for me the yellow

 

Time doesn’t change a thing

you and me don’t like lemons

and yet, we are left with this growing heritage

that shrinks into segments

lemons for you and for me, a treasure in the refrigerator’s drawer

to turn into a paper chain or a pearl necklace, to put in the mouth and feel sour

a mouthful of taste, so sour

 

And when we’ll not be able to tell color from color, take all the lemons

assemble them to your chest, pad the cavities of your body with them, be

Our Lady of Lemons

slowly shall I descend the hill

 

O mother, dear mother see, our heart is a basket filled with your lot

the love of lemons

take back the hat and the swelling of your open locks,

the brown pencil that drew your face on every hill

sketched the world brown and safe as deep soil

take me if you can—

but your open arms

hold a void of lemons.

 

Translator: Yisrael Levin

 

***********

 

يعارا شخوري

 

ليمون

 

أنت أمي وَلدَي دلائل على ذلك:

الشعر مسطح من القبعة

ملامح الوجه ممحوة بقلم رصاص بني

وعدا عن ذلك, كلانا تجمع الليمون

من قاع جارور البراد الذي يقف على التلة الفانية

بعد هزة أرضية

مثل أمهات أوليتين

مثل راحيل وليئة

لك الأخضر ولي الأصفر

 

لا يتغيّر الزمن

أنا وأنت لا نحب الليمون

ولكن بقيت لنا تركة نامية

تتقلص لاحقا لشرائح

هنالك كنز في جارور البراد,  ليمونا لي ولك

لأنسج منها سلسة ورقية أو قلادة لؤلؤ نضعها في الفم

ونشعر حموضة

يا لطعمها وحموضتها

 

وعندما لا نميز الألوان, خذي كل الليمون

وأجمعيه الى صدرك, بطّني فجوات جسدك

وكوني سيدة الليمون

رويدا سوف أنزل من التلة

 

أماه, أمي العزيزة, مرآة حزمتك ملأت قلبنا

حبا لليمون

خذي ثانية القبعة مع إنتفاح تجاعيد شعرك المفككة,

وتناولي قلم الرصاص البني الذي رسم وجهك على سفح التلة

وخطط العالم بنيا كالأرض العميقة

خذيني أذا أستطعت-

ولكن يديك المفتوحة

تحمل فراغا من الليمون.

 

ترجمة: أمل أقعيق

 

_______________________________________________________________

 

יערה שחורי

 

*

שוב להיות בספר בלשים

בין מדשאות למשוכות גזומות

את מי מחפשים הילדים?- אותי

ודאי קרה לי משהו נורא

שלחו בעקבותיי חבורת בלשים

וכלב,

ודאי ימצאוני.

 

אהיה כפותה ורעבה

והילדים יאכילו אותי

ג'לי אדום ועוגת גבינה

ותפוח,

על שאני ילדה טובה,

ויאכילו אותי בכפית, לפתנים,

על שלא התחבאתי רחוק מידי

או עמוק מידי בין הקיר למזרון המיטה

(מפני הכלב

מפני הילדים)

הנה נמצאתי

הנה אני אותה ילדה

 

הילדה שהם מכירים,

שאומרים לה לרוץ

ואחר כך רודפים

ומרימים אבן

ובצלה היא רובצת

אוחזת בדפים,

לגלות רמזים למי שהייתה

בחדר האחרון, בבית הילדים.

 

**********

 

Yaara Shehori

 

*

To be in a detective book again

amid grass lawns and pruned hedges

whom are the children looking for?—for me.

Something terrible must have happened to me

they sent a band of detectives after me

and a dog,

they would surely find me.

 

I will be tied up and hungry

and the children will feed me

red jell-o and a cheesecake,

and an apple

for me being such a good girl,

and will feed me with a spoon, stewed fruits,

for not hiding too far away

or too deep between the wall and the bed’s mattress  

(from the dog

from the children)

here, I was found

here I am that same girl.

 

The girl whom they know,

whom they tell to run

and then chase

and pick up a stone to throw

in whose shadow she wallows,

holding papers

to find clues to whom she used to be

in the nursery’s last room.

 

Translator: Yisrael Levin

 

 

 

*************

ياعارا شخوري

 

*

دخلت ثانية قصة بوليسية

واختبأت بين العشب  والسياج الخضراء المقلمة

عن من يبحث الأطفال؟ عني.

حتما حدث لي مكروه

أرسلوا ورائي عصابة محققين

وكلبا,

مؤَكدا سيجدونني .

 

سأكون مكبلة وجائعة

وسوف يطعمني الأطفال

كعكة من الجبنة , حلوى

وتفاح

لكوني بنت طيبة

وسوف يطعمونني بالملعقة الصغيرة فاكهة محلاة

لأنني لم أختبئ بعيدا

أو عميقا أكثر من اللازم بين الحائط والسرير

(من الكلب

من الأطفال)

وهنا وُجِدت ثانية

هنا لا زلت بنت طيبة

 

ذات البنت التي يعرفونها

ويشيرون إليها بالركض

ليطاردوها لاحقا

ويقذفوا الحجارة

تجالس الآن ظلها

وتحمل أوراقا,

لتكتشف رموزا عن من كانت

في الغرفة الأخيرة من بيت الطفولة.

 

ترجمة: أمل أقعيق

_______________________________________________________________

 

סיון פרדו

 

*

קיבלתי את הצלקת ששלחת לי במתנה

בקופסא מלאה תכריכי דם

הוצאתי אותה ולא הצלחתי להחליט

לאיפה היא תתאים

העדפתי שתשאירי לי צלקת במו ידיך

לא נורא

הכאב כמעט זהה

או שלא

אני שולח לך בחזרה את חיי

 

***********

 

Sivan Pardo

 

*

I received the scar that you sent me as a gift

In a box full of blood-soaked shrouds

I took it out and couldn’t decide

Where it would fit

I rather you would have scarred me with your hands

Oh well

The pain is almost the same

Or not

I am sending you my life in return

 

Translated by the poet

 

 

************

 

سيفان باردو

 

*

تسلمت الندبة التي أهديتني ٍاياها

بصندوق مليء بأكفان مشبعة بالدم

أخرجتها ولم أستطع أتخاذ قرار

بالبحث عن ناصية تلائمها

فضلت لو ندبتني بنفسك

لا بأس

فالألم ذاته تقريبا

أو لا

فأنني أبعث لك حياتي بالمقابل

ترجمة: أمل أقعيق

 

 

_______________________________________________________________

 

יעל משעלי

 

*

בבדידותי

אטבול אצבע

ואתבונן בצבעה

ניגר

לאורך גופי.

 

אין בראשי תנועת מחשבות

חיי כספר שנזנח

פתוחים

ופניהם לשולחן.

 

ואני מקפלת עצמי

בקצה

רק כדי לזכור

לחזור לכאן.

 

*********

 

Yael Mishali

 

*

In my solitude

I dip a finger

and watch its colour

pours

down my body.

 

No motion of thoughts

in my head

my life as an abandoned book

open

and facing

the table.

 

And I’m folding my

edge

just to remember

to come back

here.

 

Translated by Lior Morag and Yael Mishali

 

 

 

 

ياعل ماشعلي

 

 

*

في عزلتي

أعمّد اصبعي

وأتأمل لونه

مسفوحا

على امتداد جسدي.

 

 

لا حركه تفكير في ذهني

عمري كتاب مهجور

مفتوح

وصفحاته صوب الطاوله.

 

 

وأنا أطوي نفسي

من أطرافها

فقط كي أذكر

ألعودة هنا.

 

ترجمة: روزالين بطشون

 

 

 

 

 

 

 

 

Contributors

 

 

Khulud Khamis

Born in former Czechoslovakia, and raised in Haifa, Khulud will graduate in 2003 from the Department of English Language and Literature at Haifa University. She is currently living with her eight year old daughter in Haifa. Some of her poems were published 12 years ago in Hebrew, in a collection of poems.

 

Yael Korat

Born in 1980 in Israel, living in the city of Herzelia, Yael is studying English Literature and Anthropology-Sociology at Tel-Aviv University.

 

Yotam Hadass

Born in Israel in 1977, Yotam is studying for a BA in English Literature and Arts History, at Tel-Aviv University.

 

Kalia Mor

Kalia is a graduate student studying Cognitive Language Studies at Tel-Aviv University’s School of Cultural Studies. She has a BA in Psychology and Media Studies (Tel-Aviv University).

 

Udi Sommer

Born in Israel, Udi is 28 years. He was an undergraduate student at the Hebrew University (Jerusalem) in the “Amirim” program and in the Psychology Department (1996-1999), a graduate student at Tel-Aviv University in Clinical and Advisory Psychology (1999-2003), and is currently a doctoral student in Political Science at New York State University. His first book, Sequence of Love Actions, was published in 2002 (“Ameda Bitan”), and his poems and short stories were published in several magazines and literary journals.

 

Amit Mauthner

Born in Israel in 1978, in the city of Kfar-Saba, Amit is currently a student of Acting and Theater at Tel-Aviv University. A few of his poems were published in a collection of Contemporary Poetry 2002 (“Helikon”), and were read on a radio program.

 

Rani Shachar

Born in Israel, and raised in Avichail (a cooperative settlement), Rani is currently studying Economics and Psychology at Tel-Aviv University. He participated in the first Hebrew-Arabic poetry class by “Helikon.”

 

Liav Shamriz

Born in the city of Ashkelon, Israel in December 1976, Liav left it in favor of Tel-Aviv. He is now a third year student of History and Philosophy at Tel-Aviv University.

 

Sivan Pardo

Born and raised in Israel, Sivan is a resident of Tel-Aviv. She is a student at Tel-Aviv University, majoring in English Literature and General History.

 

Maya Goldstein

Born in Petah-Tikva, Israel, Maya is a second year student in the Department of Cinema and Television at Tel-Aviv University. Her book of poems, Simplification, was published in 2001 (“Gvanim”) and won a special first-book award from the Ministry of Science and Culture.

 

Asaf Dvori

Born in 1979, Asaf is a student of General and Comparative Literature.

 

Yael Mishali

24 years old, born in the city of Petah-Tikva in Israel, Yael is a second year student in the Department of Literature and in the program of Women- and Gender-Studies at Tel-Aviv University.

 

Natasha Shakhnes

Born in Moscow in 1978, Natasha came to Israel with her family in 1992. She studied English Literature and Comparative Linguistics at Tel-Aviv University. One of her poems was published in 1999 in a student edition ‘Pulitzer’ initiated by Neta Na’or. Another sample appeared in a Student Committee Edition ‘Oryanut’ a few years ago. Natasha has also participated in several open readings in the Association of English Writers (Beth ha-Soffer) and in the University.

 

Orit Saar

An Israeli citizen, Orit is a graduate student in the Department of Literature at Tel-Aviv University. She also designs clothes.

 

Meni Elbaum

Born in Israel in 1973, Meni is a student of Literature and Jewish Philosophy at the University of Tel-Aviv. A book of his poems, Gabriel, was published in 1991 by “Ekked Publishing.”

 

Amir Dichter

Amir was born in Baltimore, Maryland in 1980. In 1983 he came with his family to Israel, to the city of Ra’anana. He is studying for his BA in Philosophy and Law at Tel-Aviv University.

 

Anat Ovadiya

Born in Givataym, Israel, Anat is a third year student of Philosophy and Psychology at Tel-Aviv University. Her poetry book, Film, was published in 2000 (“Saar”).

 

Yaara Shehori

Born in Tel-Aviv, and raised in Kibbutz Afek, Yaara is a graduate student in the Department of Literature at Tel-Aviv University. She has published poems in the Young Poetry class (“Helikon”) and in “Etgar,” and one of her poems was included in Sigalit Landau’s exhibition in the Alon Segev Gallery.

 

Walid Hamed

Born in Haifa in 1971 in Israel and raised in Beer Sheba, Walid has recently graduated Ben Gurion University in Beer Sheba with a Master in Business Administration. Currently, he works as a full time staff member in the Seeds of Peace center for coexistence in Jerusalem. His poems were published in various Arab and Jewish newspapers. Moreover, he participated in Demo/ Text project, poetry and music creativity, The Word Hoard at Huddersfield, North England in 2000. Walid learned in an elementary school in Arabic and continued his education in Jewish schools. Escaping from the struggle of Arabic and Hebrew over his thoughts, Walid writes poetry in English. However, his first poem written in Arabic is entitled “My Mother Tongue” and was written in memory of his mother Rasmiah Hamed who passed away last winter.  walidabed@hotmail.com

 

Ayman Agbaria 

Ayman Agbaria was born in Um Elfahem in Israel. He is a graduate student studying for his PhD. in Sociology at Haifa University. Currently, he works as an organizational counselor in Shateel and a lecturer in Beit Berl College.

 

Maysara Jaber

Born in the city of Jerusalem, Maysara works as a journalist in Ramallah in the West Bank. He is now a third year student of Media and Television Studies at Jerusalem University.

 

Rami Mehdawi